|
Feronia Nickli Üyeden Alıntı
 |
kendine hakim olmak bazen cok zor olabiliyor…
Ama hakaret etmek, o insanin seviyesine dusmek demektir.
Degmez.
|
Bazı insanlar kendilerine göre haklılar canım kendinize hakim olamıyoruz diyorlar, saygı duyuyorum. Ama ben çok onaylamıyorum insanın bir ağırlığı olmalı ve hiç kimse için ödün vermemeli diye düşünüyorum.
|
| No Mercy Nickli Üyeden Alıntı
|
|
Kişilik bozukluğu derim ben.
|
Öncelikle siz bir hanım mısınız bey misiniz bilmediğim için nasıl hitap edeceğimi de bilmiyorum kusura bakmayın, kişilik bozukluğundan çok kişiliği tam anlamıyla oturmamış, bazı çatışmalar yaşayan insanlar bu yola daha çok başvuruyor diye biliyorum. Tabi netlik için daha çok araştırma gerekir.
--IRCForumlari.NET ; Flood Engellendi -->-> Yeni yazılan mesaj 09:22 -->-> Daha önceki mesaj 09:15 --
|
| neXus Nickli Üyeden Alıntı
|
Çok kibarca anlatılmış, ülkemizde güç zehirlenmesi yaşayanların spor olarak yaptığı, karşısındakini manüpüle ederek durdukyere hçbişey yokken uyguladıkları bi tür psikolojik baskı bu artık.
Daha 2 3 gün önce gördük kendisini teknolojinin piri sanan fakat gözümde 1kuruş bile etmeyen bi sonradan görme karşısındakine saksı fln fırlatıp hakaretler etti, güç zehirlenmesi yaşayanların klasik sporu artık bu davranış türü.
Ne olacaktıki eğitim sıfır, maneviyat sıfır, dostluk sadece kelimede kaldı artık.
Eğitimi sadece okulla sınırlamayalım bir anne babanın en başlıca görevi çocuklarına iyi bir insan olmayı öğretebilmektir.
|
Beyefendi Çok haklısınız, aslında burada mesele sadece eğitim değil; eğitimle birlikte insanlık değerlerini özümsemek. Çünkü bilgi, karakterle birleşmediğinde, güç insana olgunluk katmak yerine zehir gibi işler.
Makamı ya da unvanı ne olursa olsun, iç dünyası boş kalmış biri en ufak otoriteyle bile etrafına baskı kurmayı bir marifet zannediyor. Oysa gerçek güç, başkasını ezmek değil; kendini kontrol edebilmek ve etrafına fayda sağlayabilmektir.
Bugün yaşadığımız sıkıntıların temelinde de bu var: İyi insan olmayı öğretemediğimiz için ‘başarılı’ sandıklarımız aslında sadece koca bir boşluğun gürültüsü haline geliyor.
Anne-babanın en büyük görevi evladına iyi insan olmayı gösterebilmek… Çünkü gerisi, unvan da mal da makam da, gelip geçici birer gölge.
Peki biz çocuklarımıza gerçekten ne bırakıyoruz?