Çevrimiçi

Karanlık, insan ruhunun derinliklerine bir davet gibidir; insanı kendi iç dünyasına doğru sessiz bir yolculuğa çıkarır. Duyguların katlanarak yoğunlaştığı, geçmişin ağırlığının omuzlara daha sert bindiği, bilinçaltındaki saklı tarafların usulca su yüzüne çıktığı bir arenadır gece. O anlarda kendine kızdığın, sustuğun ve belki de ilk kez aynaya bakıp yüzleştiğin o duyguların sessiz tanığı hep gecenin kendisi olur.

Yine de her karanlığın sonunda ufak bir not belirir; küçük ama etkili bir öğreti sunar insan ruhuna. Sessizce fısıldar:
"Bugün karanlık tüm benliği sardı. Fakat içimde, derinlerde bir yerde küçücük bir ışık hâlâ yanmaya devam ediyor."

Çünkü gecenin karanlığı ne kadar yoğun olursa olsun, sabahın gelişini bilmek insana huzur veren bir tesellidir. Karanlıkla yüzleşen biri, günün ilk ışığını gördüğünde o aydınlığı sadece görmekten öte, iliklerinde hisseder. Karanlık ancak böyle bir farkındalıkla anlamını bulur; çünkü en karanlık noktada bile ışığa dair umut bitmez.

Dem - 27.11.2025

__________________

Umrumdışı...