Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Kıyımların yaşandıgı hayatımın uzun ve soguk duvarlarında bir pencere açmak niyetimdin...
Kimsesizli imdeki insanım, sevdigimdin...
Şimdi aynı iklimlerde yaşayan iki çiçegin farklı cog rafyalarda topragı delişleriyiz.
Acılarımızdan, sevdalarımızdan söz açarak tuttuk yüreklerimizi.
Yüreklerimiz tutuldu görmezden geldik. Karanlık sonrası aydınlıgım, gündüzlerimi agartan SABAH GÜNEŞİMdin...
Kimsesizli imdeki insanım sevdigimdin...!!!
Şimdi savruluşların ardında,son bir çırpınış yaşadı ım. Hani aglayacak omuz olmayışı, anlatılacak kelime bulunamayışı, pencereleri
perdelerle örtme çabası geride kalan ve ölmek, direnmeden öylece düşmek yere.
Aylar, yıllar sonrasına gebe bir hasretmişsin oysa, şimdi anlıyorum yanarak, aglayarak...
Yüzüne bakmalara utandıgım kimsesizligimdeki insanım, ala gülüm, sevdigimdin...
Şimdi bir hasret yer buldu yüregimde, bırakmaz beni. Senden arta kalan kalanlarda buldugum;
paylaşılan zamanların sancısı ve o şarkının bizim olan mısrası....
Yitik bir tebessümsün gözlerimde. Felaketlerde gebe bir zaman ve zaman geçmekte....
Kafamı kaldırıp pencereden aydınlık görmekten korkmaklar senden sonra..
Kimsesizligimdeki insanım, ala gülüm, sevdigimdin... aslında öylede kalmalıydın, yürek hasretle degil sevgiyle acımalıydı,
ama söylenecek sözler dizildi de dile gelmez oldu
Kimsesizligimdeki insanım, ala gülüm, sevdigim seni özledim
BU ŞİİR TÜM IRCFORUMLARI AİLESİNE GELSİN.