| Cevap: NiCeDiR UYU(T)MuYoRum UyKuMu !!
Dönüş yok artık...Gereği düşünüldü :
Şimdi yokluğunu düşünmek öldürür beni.
Sevdalandığım doruklarına kanat çırparken vuruldum. Düştüğüm dipsiz uçurumlardan "ölümbaz" bakışlar savuruyorum doruklarına.
Ah Yaar !
Bir soyunsaydın sessizliğinden;Giyinir giderdi sızım..
Yar/sızım artık ...Özlem kançanağı gözlerimde...Can/sızım artık..
Şimdi günlerim Takarrof marka bir silaha sürülmüş tek bir merminin,
kaçıncı tetik çekişinde ,ateş alacağını bilmeden,korku ve tedirginliğin Gel-Git leri arasında geçiyor..
“GEL DESEN GELİRDİM OYSA”
dilimde suzinak bir şarkı:”Ruzgar söylüyor şimdi o yerlerde bizim eski şarkımızı…”
kızıl rengi saçlarını düşlüyorum rüzgar her yüzüme vuranda…titreyen sesinle ey yaar deyişlerini…Seni getiren İstanbul lodosuna vurgundum ben..Ah o poyraz çöreklenmeseydi sevgimize. Kaporası ödenmiş bir aşk’ın gecikmiş suskunluğu nasılda yaralamış beni en öksüz yerimden..
İçimdeki “elemi” kimse bilmez…elemim/suskun…
Şimdi siyah zifiri karanlıkların hicran iniltili kronikleşmiş yalnızlıklarında,bileklerimde bayat bir intiharla,bana bıraktığın soğuk Aralık rüzgarlarında üşüyorum…Yüzün resimlerde kaldı yaar .acın içimde…
Yoruldum !..
Sana dair o kadar çok cümle harcadım ki literatürümden...
Artık buz gibi sessizliklere açıyorum,rüzgarınla kanayan yelkenlerimi...
Anladım !...
Benden kaç olursa sen olmaz...Issız gecelerine salınan serin bir ay sandım kendimi.
şavkım ulaşamadı sularına.artık geceleri güneşin gizlendiği yer olur yüreğim...ışığım/sızım...evet anladım.Benden kaç olursa sen olmaz...
Biz bir savaştık seninle baştan kaybettiğimiz ve suçlusu benim olduğum.senin suçsuzluğun ilk kurşunda vurulmandı...
Kaybettiğimiz savaş sonrası sürgünüm hala seni sevmeler ülkesinde..bu yüzden hep uzundur gözaltı sürelerim...şimdi ne yazsam sonu sana çıkar...
Dönüş yok artık...
Gereği düşünüldü:HÜKÜMLÜYÜM...
|