Babam'a mektup..
olmuyor be Baba..beceremiyorum..
içimdeki çocuk müsade etmiyor..
insanlarla arama mesafe koymaya..
ama.. ama onu öldüremem ki..
onu kefensiz gömemem ki..
kızıyorsun belki de..
belkide küfrediyorsunn...
evlat üzülüyorum diyorsun..
ama.. ama onu öldüremem ki..
onu kefensiz gömemem ki..
saygı uzun dostluk kısa diyorsun
hep saygı göreyim istiyorsun..
seninle çok işim var diyorsun
ama.. ama onu öldüremem ki..
onu kefensiz gömemem ki..
her çocukluktan sonra suratını astı
belki de kendime verdiğim son şanstı...
benim suçum değil yaşamamak çocukluğu
o yıllar da çok gördüler bana o duyguyu..
dedim ya Babacım..
içimdeki çocuğu öldüremem ki
onu.. onu kefensiz gömemem ki... |