Çevrimdışı

Kirpiginin ucundan...

Kirpiginin ucundan tanırım ben aşkı..
Ve kirpiginin ucundan tanırım seni...
Bugun de aramıcaksın biliyorum....sana dair bir nefes yok havada...gözum telefonda, sesin gelmez kulagıma..kavuşmak yangın sesiyle çaglar cigerimde...sesini duymak çekilen suların acılarını siler belkide...çıkmaz bir limanda dolanıyorum...kimden sormalı bu huzunlu keman sesini..bilemem..yıldızlar kuskun kederlerde demlenir..
rakı,beyaz leblebi,bi de gözyaşı..hangisi daha beyaza boyar aşkımı! herşey sır..ve herşey aşk beyazı yalanlarda.....

Artık yanmaz okyanus mavisi geceler..gözlerin ümitsiz bi aşk yeşiliyle bilinmez bi kentte dolanır..ben senden de beter..hırçınlıgım umarsız denizlere uzar giderde..seni yine bulamam...ufuk çizgısı olmayan bu sabahsız şehirde..yaşamadan atar kalbim...
mutluluga bu kadar yaklaşmışken..şimdi herşey dibi gözukmeyen suskun deniz kıvamında..kuskun,solgun,yalnız bi his, umutsuzluk olup oturur içimde...seni çagırıyorum gul bahçemin yalnızlıgına..kavuşmamıza...hadi korkusuzca atla denize..gel bana...denizi gözlerinle boyayıp gel üskudardan kollarıma....yuz yuzebildigin kadar..kulaç kulaç aç önumuzu... ey bogazın mavibakışlı şiiri gel artık yanıma..hanı o cocuklugunda dalgaları yırtarak yuzdugun gibi...bogazı ezerek,meltemlerden sıyrılarak,gel kolarıma..sana bu kadar yaklaşmışken..bi adım daha at bana...yık engeleri..kavuşsun ruhum aşkına...ama olmaz...gelmezsin biliyorum..sen beni öyle çook seversin ki...işte sırf o yusden gelmessin..denizin bahar kokan yapralarına..gurbette unuttugun nefesime özlemine, gelmezsin sen..kavuşmamızı umursamayan sarhoş gecelerine..rakı kokan guzel sözlerinin hatrına bile olsa inanmıyorum...yuregındeki sevgiye...gurbetteki sevdana inanmıyorum artık......
gözum telefonda hala...seni bekliyorum.. ama...aramıyacaksın biliyorum...

Kavuşmalar hangi tarihe ertelendi bilen yok...bugulanan araba camından bakıyorum dışarıya...ne bir yol ne da sana dair bi iz var bu diyarda..hasretin kimin yoluna yolcu, kimin yol ayrımındasın...anlamanın mumkunu yok...agırıma gidiyo bu bilinmezlik..
yollara düşüyorum..son bakışın gölgem olup beni izliyor yıne..oysakı,ben aşkının hiçbişeyiyim...varlıgım yoklugum anlaşılamaz hayatında...olsam olsam kimsesiziyım kalbinin..kendi kendime yaratıgım bi ruyanın buyusunde uyur gecelerim...ben aşk bilirim seni...ama benim aşkımı duymaz sevdan..ellerinde kar olup eririm sadece.. kapıyı çalsamda duymazsın yuregımın beklemelerini..sen mutlulugumuzu ertelersin hep.. yarından sonraki kumral gecelere...sevgi neydi diye bakar kaldımlardaki solugum...gözlerime dogan aşkının..içime işleyen mavisi rehin kalır bende..bu kentte çocuklar sokaga çıkamaz artık...çocuk parkları yapayalnız bakar dunyaya..
yagmura terkedilmiş ıslak banklarla konuşur salıncaklar...herşey kimsesiz...ve mechul bi karanlıkta...ne cınarlarda yaprak..ne de çimlerde yeşil bi umut... alnının yazısı kimin dudaklarını öperde,susar böyle...çocukparkının oyuncakları, terkedilmiş baharlara...oysa guneşli gunlerde.. kırmızı salıncakların kanatlarında sallanırdı çocuklar..kaydıraktan kumlara düşen şımarık çıglıklar duyulurdu taa en uzaklardan..
o zaman baharlar öperdi dudaklarımı.. yuregın yuregımde bahar ılıklıgıyla.. düş bahçelerinde dolanırdık seninle...çocukparklarındakı çocuklar kıskanırdı mutlulugumu..şimdiyse kapkara bi kış var aramızda....unutulmuş bi cocuk parkında bulurum kendimi..kaderimi...bomboş bi parkın en sızı kalbiyle oturururum bu bankta...sen yıne yoksun yanımda...ayrı şehirlerde..ayrı yollarda..unuttugun sevgim....terkedilen çocuk parkının, silinmez buruklugunda saplanır karnıma..sen bilmezsin bu parkı...dunya bile bilmez bu isimsiz parkı...içimde derin bi gurbet sancısı....kimsecikler göremez yalnızlıgımı...ceplerimde durur..sadece senin ellerininin sıcaklıgını tadan...yapayalnız ellerim...kim anlar bu çocuk parkında telefonunu bekledigimi..kim anlar yuregımın efkarlı şiirini..bu çileyi....çagırsamda gelmezsin..gel desem de gelmezsin biliyorum....beni çook özluyosun ya...
kavuşmamızı istiyosun ya....sırf o yusden gelmezsin sen...tek başıma oturur ellerim,bu terkedilmiş parkta... dilimde şiir yorgunu bi mısra...gözlerim seni arar.....ama sen beni öyle çook özlersin ki..mutlaka gelmezsin bu yanakları üşümüş..eylul bakışlı parka....aşkına inanmıyorum..sevgine inanmıyorum..hele bi de özluyosun ya...ona hiç inanmıyorum...gözum telefonda hala....bakıyorum ama...aramıyacaksın biliyorum.....

Korkusuzca çaglayan dalgalar kumlara kavuşur Akdenizde...tıpkı onlar gibi yıkmak engelleri..sevginin gucuyle kurşunlara dizmek özlemleri...zamansız mekansız med cezirleri geçip...meydan okumak okyanusa...ve kavuşmak sana...kavuşmak aşka..
biçare bi dilek olur sözlerim..bizi kurtaracak deniz fenerini göremem sözlerinde...
sana uzattıgım elim boşlukta kalır...sen beni çook seven bi ayaz olursun kara kışlar gibi...ellerim düşlerimde bile üşür...sevgi harman zamanı aglar bu parka...
umursamazsın yuregımı....gunlerce aramaz sormazsın beni...sen beni çook seversin..coook...guneş hapsolur mapus damının en karanlık hucresine...kuşlar kayıp yollarda, kanatsız can çekişir...ve gözleri peçeli bi istanbul kalır senden geriye...sen beni deli gibi seversin....kayıp bi aşkın çıkmaz safagında yuregımde ulur acılar..bu bozkır park..yedi tepeli sevgili özlemiyle paslanır..yuregını göremem..sen beni öyle çook seversin ki...o yusden ben, yatılı olurum yuregınin bi kösesinde...tınmaz kalbin varlıgımın gizini...gelmez yuregın korkusuzca şiirlerime...dudagının buzlu mavisi,çook özledigi için aramaz bile sesimi..seninim ben demez yuregın sevdama...kavuşucaz dayan diye avutmaz satırların yaralarımı..
efsunlu pınarlardan akan su olup ferahlatmazsın yuregımi...engeller bitsin diye haykırdıgımda...yanımda olmaz yuregın...susar yedi tepeli şehir..susar okyanuslar...deprem sancısıyla bogulur sevdam....aşkının deniziyle geliyorum demezsin ömrume...uçurumların koynunda dolaşır sensiz sevdam..iştee bu yusden.. sen beni ölümüme seversin....

Bu çocuk parkında söylenir...yalnızlıgın usul şiiirleri...ve gerçekler bu cocuk parkında terkeder çocukları...yalnızlık ruzgar olup yakama konar...üşürüm sahıpsız bi parkta..
en çook bana yakışır soguk...çunku sen beni çook seversin..şimdiyse onume bir hesap çıkarıyo gönlum,senin sevgin diye...bu parktakı kızın yuregını seni nasıl sevdigini hiç göremedin...seni bekliyerek geçen gunlerin,saçlarıma yazdıgı beyazları farkedemedin bile..mutlulugumuzu yarınlara erteleyip durdun..beni çook sevdigin için...kavuşmamızın hayalleri yerine..senin sevginin kördugumlerinde dolanıyorumm şimdi.. yalnızlıgımın kederini anlamadın hiç..üsküdarda dagılan özlem kokusunda yagmura sarıldı hatıralarımız..gözlerin bogazın gözyaşı mavisinde yuzmez kollarıma.. terkedilmiş bugulu bi parkta seni bulmak için aglarım...o ilk karşılaşmamızın izi dalgalanır..kızkulesinin mavi etekliginde...şimdi istanbul şiirlerinde seni arıyorum canımm diye...herşey sevda dolu bu şehirde...ve herşey kayıp sensizlikte...sesini arasamda bulamam zaten...aradıgınız kişinin telefon numarasını bile bilmiyosunuz diye gulerler halıme...beni çook seviyosun ya.. o yusden işte...telefonun bile bulunmaz bende..gelmezsin yuregıme..gelmezsin ellerime....aşkına inanmıyorum...sevgine inanmıyorum....istanbulun rakı beyazı şiirlerine hiç inanmıyorum....
gözum telefonda hala....kirpignin ucundan tanıyorum aşkı..kirpiginin ucundan tanıyorum seni....aramıcaksın biliyorum.....
beni çook seviyorsun ya...işte sırf bu yusden..aramıyacaksın biliyorum...biliyorum........

---
Alıntıdır..