Beden acısı geçer, ya ruhtaki acı?

Psikolog Yıldırım’a katılmayanlar da yok değil. Y.O, (25) üç yıl önce Çanakkale’de üniversite öğrencisidir. Erkek arkadaşıyla aynı evi paylaşırken hamile kalır. Testler pozitif çıkınca 18. gününde bebeğini aldırır. Ertesi gün hiçbir şey olmamış gibi final sınavına girer ve hayata kaldığı yerden devam eder. Kürtaj yaptıran birçok kadının aksine travma yaşamayan ve herhangi bir üzüntü hissetmeyen Y.O’ya göre yaşadıkları çok sıradandır. Aldırdığı pıhtılaşmış kan parçaları olduğu için bebeğinin hayatını sonlandırdığını düşünmüyor. Kürtajı ‘normal’ gördüğünü belirten Y.O, “Babam Türk, annem Fransız. Üniversiteye başlayana kadar Fransa’da yaşadım. Dolayısıyla bana bu durum doğal geliyor. Türkiye’ye gelmeden önce birçok arkadaşım kürtaj olmuştu. Onlar da en az benim kadar rahattı. Bundan dolayı travma yaşayan ya da unutamayan kadınları anlamıyorum.” diyor. “Eğer kalp atışlarını duysaydın yine de kürtaj yaptırır mıydın?” sorusunu ise şöyle cevaplıyor: “Üniversite öğrencisiydim. Dünyaya getirsem annem babam ayrı olduğu için kimse sahip çıkmazdı. Yalnız kalıp acı çekeceğine kalp atışlarını duysam da kürtaj yaptırırdım. Eğer her kadın böyle düşünseydi bu kadar sahipsiz çocuk olmazdı.”

Burası çok önemli bu gibi kişilerde kişilik bozuklukları oluyor