Çevrimdışı

Bense sadece büyük bir hasret, öylesine yalnız, öylesine suskun, bir o kadar umursamaz. Ve o kadar yabancıydım ki kendime. Kendime gömüldüğüm zamanların çığlığıydı en çok kulaklarımı tırmalayan.

Yıkımlardan, ölümlerden gelen insanları oynardım yalnızlıklarımda. Çünkü bu ölümlerin, yalnızlıkların hamalıydım ben, yorulmadan. Uzak yerler çekiyordu beni durmadan, uzak gitmeler, vakitsiz gitmeler.

Gözlerin kalabalık bir şehirdi senin. Bense onları aramadığımda terkedilmiş kentler gibi oluyordum. Yokluğun büyüdükçe, gece de koyulaşıyordu artık. Ve içimde kainatın rahatça sığabileceği bir boşluk oluştu içimde sen gittiğinde. Bütün yollar çıkmaz sokaklara çıkıyor artık. Kimliksiz koşulan bir yolun başındaydım artık. Kimliğimi kaybetmiştim sen giderken. Gidiyordum, bilmediğim, tanımlayamadığım yerlere, zamanlara.

Aynı anda gideceği yeri bilmeyen binlerce tren kalkıyordu yüreğimin en ücra istasyonlarından. Her vagonuna anılarım doluştuğu trenler�

Üşürdüm bazen. Yağardı yağmur. Bedenimi ıslatan yağmur, anıları tazelerdi, yüreğimi kanatarak. Sen olsaydın yanımda ne olurdu ki� usulca öperdin beni ve bütün yağmurlar dinerdi, gözlerinle beraber bahar da gelirdi çoraklaşan yüreğime. Sen olsaydın, kimsesiz sokaklar dolardı hemen. Gözlerin kalabalık bir şehirdi senin, bense onlarsız, terkedilmiş bir kent oluyordum, hiç kimsenin uğramadığı.

Acılı bir çocuktum bazen. Ne kadar da üzülsem, bir yanım umutlu, her umutlu anımda da usul usul bir yerlerim kanıyordu durmadan.

�gidersen, yıkılır bu kent.�diye inleyecekti artık her şey. Ve tüm kitaplara, dizelere lanetler okuyordum artık. Gitmiştin ve yıkılmıştı bu kent. Ama sana dair izler taşıyan bu kent güzeldi benliğimde.

Sen gittin, gözlerin gitti. Ve buz kesti ellerim, yüreğim. Kokunla birlikte, sende gittin. Artık şehrin rengi siyahtı. Şehrin bütün ışıkları sönük, hiçbir kapının zili ötmüyordu artık benim için. Kimse duymuyordu çığlıklarımı.

Yağan her yağmur sokaklara çekiyor beni hala. Sen arar dururum bu şehrin ıssız sokaklarında.

�sen yoksun, gönül yaresi ne olacak,
Kim saracak beni bu yarası sarılmayan günlerde.
Kim fark edecek senin bendeki yokluğunu,
Sen yoksun, beni bulana aşk olsun.�

Evet. �sen yoksun, beni bulana aşk olsun.� Hallerindeyim artık. Uzaklar çekiyor beni artık. Sen uzaklardasın diye sevmeye başladım uzaklıkları.

Gözlerin kalabalık bir şehirdi senin. Ve sen artık ulaşılmaz, büyük kentler gibiydin�.