| Cevap: HiçLiğim..
Geceyi yırtan bir ses çınlıyor beynimin dehlizlerinde,
Karanlığa inat bir aydınlık arayışı var içimde...
Yetmiyor ışıklar yetmiyor, yıldızlar yetmiyor.
Topluyorum sokak lambalarının aydınlıklarını kaldırımlardan
Yine yetmiyor aydınlatmaya hiçbir ışık gözlerinin boşluğunu...
Seni arıyorum labirentinde ruhumun
Kayboluyorum çıkmazında sokakların...
Soğuk bir duvara sırtımı dayayıp,
Alıyorum dökülmüş yüzümü avuçlarımın arasına.
Görünmekten utanan bir cüzzamlı gibi...
Kaçıyorum aynalardan ben bile tiksiniyorum kendimden.
Bir ses geceyi yırtıyor sen diyor senin sesinden
Arıyorum sesi kendime rastlıyorum bir duvar dibinde
Ezilmiş, parçalanmış, yıkılmış bir biçimde...
Ararken seni gecede hep kendi çaresizliğimle çarpışıyorum her köşe başında.
Yaralıyorum, yaralanıyorum Seni/Kendimi...
Kayboluyorum en iyi bildiğim kayıp kentimin sokaklarında...
Sen diyor bir ses... sendeliyorum
Korkuyorum bir çocuk gibi karşıma çıkmayacak ejderhalardan...
Arıyorum/Buluyorum/Kaybediyorum.../Kayboluyorum.../Ölüyorum.
|