| Cevap: HiçLiğim..
Şizofren bakışların karanlık sanrılarında gün
Ardımda gölgesiz yalnızlık
Rüzgâr, esmer bir şafağa esiyor...
Ellerim yalnızlığın yalın avuçları
Kimse duymaz sesimi
Kırgınlığımı avutmaz yel
Gözler, can olur kâbuslarıma
Pişkin acılar savrukluğunda...
Hayat, bir kısır döngü
Çemberinde ölümün...
İsteksizce çırpınıyor kökleri göğün
Yatay bir acı saplıyor yangın gülüşlere
Ki, hep sevmekti yaşamın tadı
Anlamı hep sevilmek.
|