durgun bir zamanda yaşıyorum şuan... .
sarpa sarmış düşüncelerim... .
binlerce kavusu saklıyorum koynumda... .
senin yerine... .
hasretin ölüm gibiydi... .
kabul ettim hasret çekerken ölmeyi... .
düşlerim yok artık.. .
gelecekle ilgili planlarımda... .
geceleri yaşıyorum karanlığımda... .
gündüzlere küsüm kapalı gözlerim... .
ışığı sevmiyorum canımı kanatıyor her defasında... .
gece yağmurlara eşlik ediyor gözlerim... .
melodi yakalandığında ne gözlerim ne’de yağmur susuyor... .
yokluğun ne kadar acı her anında ruhumu ertip bedenimi çürütüyor... .
günahlarımla kavga ediyor... .
kim bilir kacıncı uykuna daldın... .
yine hangi rüyadasın... .?
söylesene kaç zamandır beni sevmiyorsun... .?
veya kaç zamandır benim görmediğim güneşe gülüyorsun... .?
ben kıştayken sen hangi mevsimi yaşıyorsun... ?
başladığım yerdeyim... .
kış mevsiminde kazanıp aynı mevsimde kaybedenlerdenim... .
taputlarımı sıralıyorum yan yana... .
hamgisi ölü ruhumu daha iyi sarar diye bakınıyorum.. .
ve o an kulağıma bir uğultu geliyor arka fonda bir ses... .
’ BAZEN ÖLMEKTE YETMİYOR... .’ diyor... .
başa çıkmak savaşmak kar etmiyor anlıyorum.. .
başladığım yere tekrar geliyorum... .
aslında bir adım bile ilerlememişim...
çünkü ben hala seni seviyorum...
aLıntı...