| Artık Melek Değilim
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Hiçbirşey şaşırtmıyor beni...Bilakis çok iyi anlıyorum...
Kelimeler kifayetsiz, çoğu kez...
hayat,aşklar,vedalar,sevinçler,hüzünler,yalanlar ve idealler...
daha neler neler....
kendime ve benzerlerime acıyorum bazan...bu farkındalığa rağmen,
bu aciz kalışa... bile bile ladese...
hele birini sevmek...bu konudaki ilk ^metafor^umu henüz çocukken üretmiştim...
^^aşk^^ bir dondurmaya benziyordu...tatlı bişeydi...erimeden tüketilmeliydi...
saklama lüksüzünüz yoktu...bu aptallığı yaparsanız elinize yüzünüze bulaşan;nahoş birim durumla karşılaşır;
üstelik bu taddan da mahrum kalırdınız...
buna rağmen;
sonsuza kadar saklanabileceği fikri hep hoşuma gitti...
soğuk birisi olmamı buna bağlıyorum
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
)
hemen hepimiz buna benzer soyutlamalar yaparız...bizi diğerlerinden ayıran,farklı ve şaşırtıcı kılan budur...beni şaşırtan insanları hep sevdim...^sevdiğim^ insanlar da hep şaşırtanlar arasındaydı...cebimde kelimelerle gittim hep onlara...
ama artık hiç bir şey şaşırtmıyor beni...çünkü , kelimelere yüklenen anlamlar ; özlenen hayatlar o kadar aynı ki...^seni seviyorum^ bile,
bir dil jimnastiği oldu...milli sporumuz;gitmek,dönmek...ayrılıp birleşmek...
^vefa^,İstanbul`da bir semt adı sadece...^ahde vefa^ ise kayıp...
^özlediği hayat^ bir hiç muamelesi yapıyor ^sevdiklerimize^!!!
ama olsun!!!bu yolda çekilen acı mübahtır!!! Temenni odur ki;
herkes gider istediği yere...Ve götürür istediğini ^yüreğinde^...
sana da kelimelerimle gelmiştim...
^ayrı^ dillerden konuştuğumuzu farketmedim...
sen şimdi uyuyorsun...
bugece son...
Veda etmiyorum
Gitmiyorum ki ben....
buz kesiyorum...sadece ölüyorum...
^dondurma^nı başucuna bırakıyorum...
Alıntı
|