Ağladığımı kimseye söyleme anne

Onlar beni güçlü biliyor

Onlar beni en zor günümde bile ayakta biliyor

Ben aslında geçirdiğim her günün akşamı evde ağlarken

Onlar benim içimin sızladığını, yüreğimin yandığını bilmiyor...

Ağladığımı kimseye söyleme anne

Onlar beni kral biliyor

Onlar beni kızdım mı, dünyayı yakacak insan biliyor

Ben aslında onun gözlerine bakmaya bile kıyamazken,

Onlar benim bir erkek uğruna üzüleceğimi tahmin bile etmiyor...

Ağladığımı kimseye söyleme anne

Onlar beni ağlamaz biliyor

Onlar beni... Üzüldüm mü bulunduğum şehri bulutlar kaplar biliyor

Ben aslında odama kapanıp sitem duygusuyla bir köşeye sinerken

Onlar beni hiçbir şeyin sarsacağını akıllarının ucundan bile geçirmiyor

Ağladığımı kimseye söyleme anne

Onlar bunu hiç bilmiyor

Onlar için ben en sağlam köprülerden daha sıkı bağlıydım hayata

Ben aslında ölümle yaşam arasında ki ince çizgide bir o yana bir bu yana giderken

Onlar hala benim için hayatın büyük bir kırıklığı olduğunu bilmiyor