| Kimsesizliğime düştün
KİMSESİZLİĞİME DÜŞTÜN
Yeşildi dünyam, Maviydi...
Bir de kahverengiydi.
Beni bir ürkek ceylanlar tanırdı,
bir de çingene serçeler...
Yalnız kuşların sesi gelirken kulağıma,
bir de kavak yapraklarının...
Sen; Durgunluğuma düştün..
Ve büyüdün içimde büyüdün büyüdün;
Sudaki halkalar gibi.
Yeşildi dünyam, Maviydi...
Bir de kahverengiydi;
sen, bana düştüğünde! ..
Bakışların, kendi ortasından
büyüyen sıcak halkalar
gibi iç içe yayıldı içimde...
Hoşgeldin, dedim.
Hoşgeldin sıcağım...
Hoşgeldin salıncağım!
Ve savruldu başım uzuun
bir iple dalına bağlanmış gibi..
Savruldum;
Sendeen sana doğru!
Beni, sadece ürkek ceylanlar tanırken,
bir de çingene serçeler...
Ve ben, yalnız kuşlarla,
kavak yapraklarının sesini tanırken...
Sen;
Durgunluğuma düştün...
Ve büyüdün içimde büyüdüün, büyüdün;
Sudaki halkalar gibi.
Sen;
Sessizliğime düştün...
Sen;
Kimsesizliğime düştün...
Belki de onun için böyle büyüdün içimde;
Sudaki halkalar gibi
Muammer Erkul
|