Çevrimdışı

Sus Katıp sözüne...

Kaç zaman oldu göz seyrime düşmeyeli,
pencereler ardına düşen
gölgenle söyleşmeyeli!

Sus katıp sözüne ,
mil çekilmiş gözlerle,
karanlığa uğurlanmışlığının,
yıl dönümü geçiyor ya ömürden
seni özlemekle başlıyor miladı mevsimin...

Ve sensizliğe ağıtlar yazılıyor yine ,
her güne bir çizik atılmış,
takvim sayfaları üstüne...
ayrılık renkli...
hasret işli harfler diziliyor
tertemiz sayfalar üstüne...

Karanlık sevdalar kadar
kara yazgılı hasretliklerde
büyüyor özlem,
kırgınlığın ikliminde...

Ne vakit yittin yar!
Ne vakit gittin...

Kaç söz birikti sensizlikte bir bilsen…
kırılgan ve naif ...
özlemin gergefinde gerilmiş,
kopmaya hazır ipler dizilmiş gerdana…
sen düğümlü …
söz hükümlü...

Kırılan yanlarıma yama yaptığım ,
şefkatli sözlerini derledim içimde
bir yumak etmedi topu biriktiğinde...

Ne az söyleşmişiz meğer...
Ne az söz düşmüş şefkatle dile...
Dilden yüreğe....

Köprüsü sırattan beter bu geçişlik yürekten yüreğe....


Ne sen geldin,
özüne şefkat ekilmiş yürekle…
ne ben geldim,
özüne sevgi katılmış hüznümle...

Kalakaldık sırat köprüsü üstünde,
ilk adımla devrilir kıyamet üstümüze...

Orta yerinde kalakaldık kırgınlığın....
Haydi şimdi at atabilirsen ilk adımı/nı...



Leyla Bahşi