Çevrimdışı

Bugün ne kadarda yitik geçti evime giden yol... Sanki kapıdan içeriye yalın ayak girdim... Ben bu gece beni sende bırakıp geldim.

Elini bile tutmamı engelleyen neydi? Yoksa benimde mi gözüme kaçtı dünyanın tozu toprağı? Oysa söz vermiştim kendime; insanoğlunun alfabesine uymayacağım diye... Bu geceden, senden çaldığım dakikaları düşündükçe ateş ateş yanıyorum. Oysa... Oysa sımsıkı... Kocaman... Tanrım!!! Neden böyleyim bu gece? Neden hep hakkettiğini yaşatmadığımı düşünüyorum? Neden yetersiz kelimeler, dokunmalar, bakışlar! Gözümde nelere değersin... Ama seni tutmaktan bile aciz kaldım bu gece... Peki ya sen? Neden, neden... İzle...

“Ağlayamadan, zincire kilitler ekledi zaman, ve devler kucakladı kan yükünü bulutların! Yazık! Şimdi “yıldırımlar kessin başımı” diye haykırsam, yumruklasam kararmışlığı ve mesafelerin bağrını; yedirip parmaklarımı kurtlara, bir daha hiç yazmasam! Lanetlesem dökülen parçalarını etimin... Senin için... Sana kendimi yaşatamadığım için... Seni yalnız bıraktım diye küssem zehir bıçak gözlerime... Vay beni!

İçimde eriyen bir buzdağı ateş ateş... Ben niye böyle durgun düşüncesiz... Ben niye kırdım zincirini sevginin! İçimde ikindi vakti gölgeleri gezinir... İçimde sen gezinirsin adım adım; içimde siz!

Taşlar diktim bu gece yürek ülkeme; kömür rengi taşlar! Her biri bir sevda saklar soğukluğunda. Kuyulara itilir sesim; Konuşamam!

Yıldızlar yağar tenine; Sen! Bir deli rüzgar! Okuduğum en güzel destansın, belki bir masal...

Benim kan kokan ellerim var, ağrıyan bir başım. Birde sen varsın sıcak ve duru olan...

Gitme! Gitme, gömme yalnızlığın mezarına yalın ayak. Gerçek ve en saf... Yalnız senin... Ve yine dün geceki gibi kal, her ne olursa olsun; öyle deli, öyle ani kal... Kavur buz tutmuş ne varsa esip! Ey çılgın rüzgar!

Sen... Rüzgar! Deli rüzgar; Sen! Yağmurları getir kurak topraklarıma ve aşka... Geç kalma beni kucaklamada...”

Yazdıklarımı okudukça korkma sakın; ne çıldırdım ne de viraneyim... Bak!


“Sen! Güneş kız! Parmaklarını kurtlara verme sakın; Sakın... Onlar ki; şu an yalnızlığımda güzellikle dökülen sevgimin damlacıkları, sevda yaşımın kaynağı... Onlar ki; limanlardan, limanlarımızdan çoktan çekip giden gemilerin izlerini bile sildi...”

Ben yalnız bırakmam seni... Ben senindim zaten; kimseye kucaklaşmaya bile veremeyeceğim SEN! Sana olan sevgim; utandırıyor beni yıldızlara karşı... Çünkü inan böylesini görmediler...