| Cevap: ..::baL'câ::..
Sevgilim,
özledim. hasretlerimi saklayan sahte gülüşlerden taktıgım maskların yüzü gülerken, benim gözlerim yanaklarımdan süzülen pınarların kaynağı oldu.
Sadece karanlıkta cıkardım masklarımı. Kimsenin görmediği yerlerde ağladım. Yanlızdım.
Sevgilim, sevebilmek yürek isterdi. Yürekliydik. Kavsaklarda verdiğimiz kararlar yıktı cesaretimizi. Sevebilmek için ürkek, aşık olabilmek için korkak kalpleri bıraktı avuçlarımıza... Kalbimizin yerinden cıkarılıp, tehlikeli bir ur gibi avuçlarımıza verilmesi miydi bizi sevgi kanserinden koruyacak olan?
Oysa sevgi illeti iliklerimize kadar işlemişti.
Dudaklar titrek ve ürkek 'artık sevemem!' diyor ... Yumruklarımızın sıkılmış halini görenler yüreklerimizi nerede taşıdığımızı bilemiyor.
Yürek darmadağın bir kumdan kale... Gerçeğin azgın dalgalarına yenik binbir parça kum tanesi gibi darmadağın...Yine de her bir parça seni, illaki seni haykırıyor...
Kulağımızı dayadığımız bir istirityenin çaresiz ağıtları gibi...
Uzak diyarların prensi...
NEREDESİN?
|