Çevrimdışı

BATILILAŞMAMIZIN TEMEL ÖZELLİKLERİ

Şimdi gelelim Batılılaşmamıza, bunun temel özelliklerine. Aslında biz “Batılılaşırken”, Batı kendisi statik bir model filan değildi; tersine , kendi tarihinin en bunalımlı ve sarsıntılı bunalımlarını geçiriyordu. Batı bu dönüşümü kendi dinamiğiyle yaşadı ve ondokuzuncu yüzyılın genel ideolojisinde bu durum yeni doğan teknolojinin, alışılmış olduğu için “doğal” sayılan hayatını değiştirmesi biçiminde anlaşıldı. Türkiye’de ise değişim altyapıda , yani toplumun maddi yeniden üretiminde değil , üstyapıda , yani ideoloji ve kültürde hız kazandığı için , değişen “eski” toplum (Burada da Batı’daki gibi, değişen bir eski var), değiştiren ise doğrudan doğruya teknoloji) ya da yeni yerli üretim ilişkileri değil , öncelik le Batı idi. Bu yüzden “modernleşme” nin çelişkisi daha çok kültür düzeyinde yaşandı. Değiştiren “Batı” olduğu ölçüde , değişen eski de “Doğu” idi. Bu “Doğu” elden kayıp gittikçe, nostaljik şekilde idealize edildi.

İkinci bir özellik , sürecin bizde çok uzun sürmesidir. Batı değiştikçe her yenilik bize de yansıdığı için , her kuşakta değişim yenilendi. Dolayısıyla her kuşak “yeni” şoklarla karşılaştı. Yüz yıl öncesi “mersi” diyenler e bunları “züppe” olarak görenler vardı. Şimdi her kes mersi diyor, ama örneğin bir markette alışveriş ediyorsunuz, elinize tutuşurdukları hesap pusulasının başında “thank you “ yazıyor. Batılılaşmak istemenin de sonu yok, yani.

Çünkü bu anlamda Batıcılık , kendi seçkinliğine inanmış bir kesimin kendini geri kalandan farklılaşmasının aracı. Seçkinliğine kendini inandırmanın özel “masonik” işaretlerini her zaman Batı’ dan ithal etmey koşullanmış bir kesim bu. Belirtilmesi gereken bir nokta da , burada görülen Batı’nın , gerçek Batı ile pek az ilişkide olması . Gelenekçi olmayan çalışan kesim nasıl oldukça hayali bir gelenek türetmek zorundaysa , bu kesim de eşit derecede hayali ve idealaize bir Batı rüyasıyla yaşıyor. Bu yüzden “thank you”demekle bir halt olunmayacağını düşünmüyor.

Alıntı.