Çevrimdışı

Günümüzde direnen -özne tek taraflı bir değerlendirmeye tabi tutulmakta ve olumlu olarak nitelendirilmektedir. Tıpkı politikada yalnızca özgürleşme, haklarına sahip, dışavurma uygulamalarının politik bir özneye benzeyebilmek için geçerli ve yıkıcı şeyler olarak kabul edilmesi gibi. Oysa böyle bir değerlendirmenin —bizim aşağılayıcı yabancılaşma ve edilginlik terimleriyle özdeşleştirdiğimiz— nesneye özgü tüm uygulamalarla, özne konumu ve anlamdan vazgeçme —tıpkı kitlesel uygulamalar gibi— uygulamaları gibi çok daha üst düzeyde yer alan karşıt çözümden bihaber olduğu görülmektedir.

Özgürleştirmeye yönelik uygulamalar sistemin yalnızca bir yüzünü yani bize sürekli olarak saf bir nesne olmamızı ihtar eden yüzünü gösterirken bizden bir özne olmamızı, özgürleştirmemizi, ne pahasına olursa olsun konuşmamızı, oy vermemizi, konuşmamızı, katılmamızı ve oyunu oynamamızı isteyen diğer yüzü göstermektedir —bu şantaj ve ihtar da en az diğeri kadar ciddidir. Hatta günümüzde çok daha ciddi boyutlara ulaşmış olduğu söylenebilir.

Kendini baskı ve canlandırmayla kanıtlamaya çalışan bir sistemde stratejik direnişin adı özgürlük isteyen özne olabilir. Oysa böyle bir olay sistemin daha önceki evresini kapsamaktadır. Böyle bir durumla karşılaşsak bile stratejik açıdan aynı çözümlere başvurmak gereksizdir.

Çünkü günümüzde sistem kendini herkese maksimum söz hakkı tanıyarak, maksimum düzeyde anlam üretiminden yana bir tavır koyarak kanıtlamaya çalışmaktadır.

Öyleyse direniş stratejisinin adı anlam üretimini ve konuşmayı reddetmek—ya da bir tür yadsıma ve reddetme biçimi olarak değerlendirilebilecek sisteme ait mekanizmalara hiperuyumlama simülasyonu— olabilir. Kitle de zaten böyle yapmakta yani sistemin mantığına tamamıyla uyup bu mantığı kendisine karşı direnmek amacıyla kullanıp, bir tür ayna görevi yaparak sistemin gönderdiği anlamı hiç emmeden kendisine geri göndermektedir. Bugün bu stratejinin belirleyici olmasının nedeni (doğal olarak hala bir stratejiden söz edebilmek mümkünse) sistemin bu safhasının ağırlığını koymasıdır.

Güdülecek stratejide yanılmak çok ciddi bir şeydir. Yalnızca özgürlük ve özgürleştirici eylemler üzerine oynayan bir tarih öznesinin, grubunun ve bilinçlenen sözün geciken dirilmesini hatta öznelerle, kitlelerin “bilinçaltlarının bilincine varmaları”nı isteyen tüm hareketler gerçekte sistemin göstermiş olduğu yönde ilerlediklerinin farkında bile değildirler. Çünkü sistem günümüzde kesinlikle aşırı miktarda yenilenmiş anlam ve söz üretilmesini istemektedir.

Alıntı.