Çevrimdışı

Prof. Dr. Önay Sözer
Boğaziçi Üniversitesi Felsefe Bölümü

Bugünkü "normal" sözcüğümüzün temelindeki Latince norma (kural) sözcüğü nosco fiilinden geliyor. Bu da en azından iki anlamlı bir fiil: 1 ) tanımak, bilmek; 2) kabul etmek. "Norm" görmeden önceki bir görmedir, yani aynı zamanda bir çeşit körlük: Bildiğini kabul etmek. Çünkü normu, normali sürekli varsayıyoruz; ama onu hiçbir yerde görmüyoruz. Biraz daha ileri giderek şunu söyleyecegim: "Normal" bence görmediğini gördügünü sanmanın, bu karıştırmanın adıdır.
Bu da hiç kuşkusuz normal diye bir şey yok demek değildir. Ama önemli olan (özellikle toplum yaşamı ve toplum bilimleri açısından) belki de "anormal"den yola çıkmak, yola çıkarken yalnızca normu göz önünde bulundurmak değil, aynı zamanda onu irdelemek, eleştirmektir. Çünkü normlar görecedir. Çünkü anormali yaratan normun kendisidir.
Normal derken, böyle bir yargıda bulunurken, normu şemalaştırıyor ve onun hayalini kuruyorum; ama anormal derken yalnız normun değil, anormalin de hayalini kuruyorum. Bu da yanlış bir şey değil, ama "şema yı gerçek sanmak yanlıştır. Anormal dediğimiz şey gerçek
değil, o başka bir gerçeği örtüyor olabilir. Gel gör ki bütün toplum yaşamı bu karıştırmanın üzerinde duruyor.
Normu eleştirmek, onun arkasındaki iktidarı eleştirmek demektir. Kuşkusuz ki en büyük iktidar, devletin iktidarıdır. Bireyler ve toplumsal grupların iktidarları ise kurumlaşarak gelenek ve kapitalistleşme/küreselleşme süreci içinde bu iktidarı yorumluyor ve ona destek veriyorlar. Kurumlar böylece normları yaratıyor (Kara sosyoloji!).
Kendime gelince, kuşkusuz norm kavramının ardındaki iktidar ve onun örgütlerine göre hiç de normal değilim, hatta a-normalim; çünkü norm kavramı üzerine düşünüyorum. Hem de diyorum ki: "Normal", Platon'daki anlamında "idea"nın ve ona bağlı "ideal"in toplumsal kurumlar ve gelenek tarafından soysuzlaştırılmış, şeyleştirilmiş biçimidir, başkası değil!

Afşar Timuçin
Kocaeli Üniversitesi Felsefe Bölümü
Normal olan. türünün genel koşullarına uyandır. Toplumsal çerçevede normallik en az ölçüler. de de olsa topluma uymakla belirgindir Buna göre norınal bize mutlak olanı değil görelığı duyurur. Kimse tam.,normal . olamaz. . Çünkü ülküsel tıp gerçeklikte yoktur. Normale .aşırı yatkınlık, bir anormallık belirtisidir.'
Özellikle olmaya başladığımız anda, normali zorlamaya yöneliriz.
Yer yer normal olmayan özellikler gösteren normal bir kışı olduğumu sanıyorum. Bazı arkadaşlarım normal olmadığımı da .düşünürler.

Alıntı.