Çevrimdışı

bu iki gelişme dizisi bir yerde birleşirler:yıldızlarda. çünkü, hareketleri düzenli oloan yıldızlar, aristoteles'e göre en yüksek zekalardır, en akıllı ruhlardır.evren, en yetkin şekil olan küre biçimindedir. hareketlerin en yetkini de, başladığı yere yeniden dönen daire hareketleridir. esirin (aither) hareketi böyle bir daire hareketidir. esir, kensizinden yıldızlar ile saydam kürelerin meydana geldiği gök öğesidir. yıldızlar bu saydam kürelerde öncesiz- bitimsiz olarak değişmeyen düzenli hareketlerle hareket ederler.evrenin en dışında, mutlak değişmezliği ile tanrısal varlığa en çok yaklaşan duran yıldızlar gökü vardır;bunların altında da gezegenler, güneş ve ay yer alır. bu sonuncuların daire hareketinden görünürdeki ayrılmaları, pek karmaşık bir teori ile (içiçe geçmiş kürelerle) açıklanır. yıldızların kendileri, aristoteles için, insanüstü bir zeka taşıyan varlıklardır,evrenin tanrılarıdır bunlar,çünkü tanrılığa en çok yaklaşan salt formlardır, daha aşağı olan yeryüzündeki hayat üzerinde de, bunu belli ereklere göre yönelten, etkileri vardır. aristoteles'in bu düşüncesi, yeni platoncu ve ortaçağ astrolojisinin( gökyüzündeki olaylarla insan hayatı arasındaki bir ilginin olduğu inancının) kökü olmuştur.
Felsefe Tarihi/m. Gökberk

Alıntı.