Çevrimdışı

Stoacıların düşüncelerine hiç değinmediniz.
Zenon, insanın, doğru erdemli ve mutlu yaşamasının temelini; dünyaya bağlı olmamakta buluyordu. Ona göre insan ne devlete ne de tanrılara bağlı kalmadan yaşamalıdır. İnsan yalnızca kendi kendine dayanarak ve güvenerek yaşamak; kendi kendisine yetmek zorundadır.
Stoacılar bunun “Akıl gücüyle!” yapabileceğine inanıyorlardı.
Aklın tutkuları ve duyguları denetlemesi gerektiğine inanıyordu. Çünkü onların tümü, insana zararlı olan şeylerdi. Nietzsche’nin kulakları çınlasın. Freud ise onları kapısından bile sokmazdı herhalde.
Bağımsızlığa ve mutluluğa ulaşmamızı sağlayan araç, bir “duygusuzluk” durumuna girmekti. Diğer bir deyişle tutkulardan, eğilimlerden, duygulardan sıyrılmaktı.
Bu düşünceler yüzyıllar boyu etkili oldu.
Bu düşüncenin Roma da da kabul gördüğüne değinmiştik. İmparatorlar tahmin edeceğiniz gibi farklı bir yaşam biçimi sürdürdüler. Bir tanesi vardı ki, bu okulun felsefecileri arasında yer aldı;
Marcus Aurelius...12 kitaplık “Kendime Düşünceler” adlı yapıtı ünlüdür. Onu “Gladyatör” filminden hatırlamalısınız.

Alıntı.