Şiirimsin sen benim;
Bitmeyen,mürekkepler tüketen.
Bir koca ömrü, bir kalem ve kağıda sığdıran.
İşte böyle sevdim ben seni,
O güzel gözlerine bakmamla basladı Şiirim.
İstanbul gibiydi sana olan sevdam,
Yıllar geçsede unutulmayan.
İsmini gönlümden düsürmeyen,
İstanbul kadar güzeldin.
Sevdam bazen uzaktan seyretmekti seni,
Bazı geceler ellerimi başımın arasına koyup düsünmekti seni.
Vel hasıl seni sevmek,sana sevdalanmak bana en büyük serefti.
Benim sevdam iste böyledi;
Sevdam hep içimde kaldı,
Hep şiir gibi sevdim seni,
Bazen kelimesi kelimesine uyumlu,
Bazen hamasi, başıbozuk.
Ama inan şiirim hiç bitmedi içimde.
Muhtaç olduğu gibi Şehr-i İstanbulun şiirlere,
Bende sana muhtacım İstanbul gibi.
Şakılar artık ninnim olmuş,
Bitmeyen üzüntülerim beşiğim,
Ve sende ayrılırken zulada bir kaç şiirim,
Birde yorulmuş ve hasta bir kalbim,
Ve artık bitti Şiirim.
alıntı..