Çevrimdışı

Aslında anlatmak istediğim o kadar çok şey var ki, Kelimeleri toparlayıp da cümle kuramıyorum bir türlü..
Bugün yine o acı günlerimden biriydi. Ama bu kez o kadar acıydı ki, Belki bir ömür boyu vicdan azabıyla yaşayacaktım. Gel diyemedim, gitmen gerekiyor derken de içim öyle acıyordu ki.. Şuan bile düşünürken bunları yazarken o acıyı en içten hissedebiliyorum.
Bana öyle bakışı vardı ki, gözlerimi kaçırmak için o kadar çabalamama rağmen gözleriyle herşeyi anlattı.. Beni bu şekilde bırakma bi çaresini bulursun dercesine.. O kadar kötü oldum ki, kaç günlük sinirim, hırsım, nefretim, bazı şeylere olan isyanım bir anda kayboldu.. Ama yine de bana güvenip de bana gelmesi beni inanılmaz duygulandırdı. Akşam nasıl oldu. Nasıl geçti zaman. Bu zaman zarfı içinde nerede ne yaptı ne yapıyor bu pislik dolu şehirde başına bir iş gelecek mi korkusu ve düşüncesi beni mahvetti. Yüreğimde ki bütün umutlar tükenmek üzereydi.. Ama o güzel haberi alınca derin bi oh çektim.. Ama sorun bununla bitmedi. Şimdi asıl sorun, bundan sonra ne olacak? Bundan sonra bizi neler bekliyor.. Bu zamana kadar Allahtan hep herşeyin en hayırlısını istedim.. Bundan sonra da hakkımız da hayırlısı ne ise onu versin..


Birde kendi sorunlarım var, Şu hayatta bir kere de kendi hatam yüzünden bu kadar üzülsem gam yemicem..
İnsanın başkaları yüzünden tonlarca laf yemesi de ayrı bi dert.. Çekilmez bir hayata dönüyor dünya.. Ama yine de herşeye rağmen gelecek güzel olacak inancı..

Kal sağlıcakla.. Dengesizliğin dengesinde..

__________________

Rüzgarda savruk, Başına buyruk ~