[Arslan]

İnsan aslında hep kaybolur bilmediyi sokaklarda çok iyi bildiyi sokaklarda koskoca dünyada kaybolmayı içine sindirirde en küçük kasaba kaybolunca nasıl kayboldum diye düşünür durur sonra düşündüğü herneyse her kimse asıl onda kaybolur yol sormadan bulmak ister gideceği yeri kaybolduğu her kimse o bulsun ister çünkü başka kimse bulamaz ona inanır zaman içinde kaybolur sonra son sürat ölüme giden bu zamanı kim durdurabilirdiki bir gidişmi yada terk ediş mi ayrilik mı sevgimi nefretmi neyin gücü yeterdi zamanı durdurmaya oysa daha dün akıp gidiyordu kolumdaki saatime bile bakmakla yetişemiyordum ozamanda kaybolmuştum akıp giden zaman içinde şimdi durmuş olan zamanda kaybolmuşum kaybolan bir eşyayı arar sahibi değerince arar bulduğumda birdaha kaybetmeyecem seni der bulduğunda değerini bilir bulamadığında belkide okadar üzülmez yenisini alabilir tabi yeniside eskiside olmayabilirde birkez çok deyer verdiyim bir şeyi kaybetmiştim en son kaybettiyim yeri hiç unutmuyorum defalarca aradım bulamadım ama nezaman oraya gelsem sanki ona yakın hissediyorum kendimi yıllar geçse bile hala onun buralarda biryerde olması bile bir anlam veriyor belki çürümüş halini bile bulsam yinede saklarım diye arıyorum acaba bizimde bir sahibimiz varmıdır kaybetmiş midir aramış mıdır yıllarca yada bizim sahiplendiyimiz birileri varmıdır kaybetmiş olduklarımız hala aradıkları mız vardır vardır bence insan mutlaka kaybolur birşeylerde hiç olmasa ölüm gelir ve insan bu dünyadan kaybolur ve her insanı bir arayan vardır iyide olsa kötüde olsa tıpkı bizim aradıklarımız gibi
YAŞAR...