[Undomiel]

Seni özlemek bir denizin dalgası gibi,
Her savuruşunda biraz daha uzaklaşıyorsun.
Ama ben hep aynı kıyıda seni bekliyorum,
Dönmeyeceğini bilerek,
Bir umut kırıntısı ihtimaline sarılarak.
Bir şeyler hep değişir hayatta,
Gece ve gündüz gibi.
Bir senin gidişin duran kalır.
O eski limana hâlâ giderim,
Sensizliği selamlar, soğuk duvarlara dokunurum.
Aklıma ellerimi tutuşun gelir.
Bir zaman birleşen eller, şimdi yalnızlıkla kavruluyor.
Gel, dön.
Bir son ver bu yasa.
Ben kıyımdayım hâlâ,
Kısa bir zaman daha,
Sonsuzmuş gibi bekleyeceğim seni.

EBS
02.12