[Rima]

Normalde yabancı müzik dinlemeyi sevmeyen bir yapım vardır. Dinlemem için aşırı etkilenmiş olmam lazım. Ama bazı yabancı şarkılar var ki; insana roman yazdırır cinsten. Bugün keşfettiğim bir şarkı Cibelle - Green Grass…


Bazen an gelir, bir andır tüm yaşanmışlıklar…

Nerden başlayım da dolsun taşsın sayfalarım yazdıklarım ile dediğim yerdeyim yine. Kalem hiç durmadan yazsa, sözcükler hiç tükenmese kifayetsizlikerinden. Ne bileyim işte dolsun taşsın önüne çoğalan tüm boşluklar. Kunuşamadığım, dile gelmez o, arsız acılarım kayıp gitse satırlarımdan ve boşalsa artık şu keder kontenjanlarım toplu şekilde…

Ben yalnızlığı sevmiştim aslında. "Diyorum ki kendime; Delirme! Bu kalabalık çok fazla! Etme! Fazla bu tıkış tıkış yüklendiğimiz yaşanamamışlıklar. Batıyoruz artık, terk edelim bu dümensiz yüreği… "

Kulağımda 'huzur' diye adlandırdığım bir Green Grass çırpınıp, yankılanıyor söyleyenin sesinden. Ne huzur ama! Dinledikçe huzur huzur düşüyor gözümden. Sonra şarkı bitiyor, huzurlu bir hıçkırık bulaşıyor ellerime. Saniyeler almadan bakıyorum ki; üstüm başım kapkara huzur. Sonra dönüp kendime bakınca bir de ne göreyim, pek huzursuz bir huzur

Ya sonra?

Remember when you loved me…