Çevrimdışı

Kişi sevdiğiyle olmak ister!.
Sevdiğinin hâliyle hâllenir…
Sevgisi kadar, onunla yaşar!.
Sevginin ne olduğunu tam olarak bilemediğimiz için, çoğunlukla, “beğeni” ile “sevgi”yi birbirine karıştırırız.
“Beğeni” yanında “sahip olma” arzusuyla açığa çıkar!.
Bir nesneden hoşlandığında, beğendiğin şeye sahip olmak ve üzerinde tasarruf edebilmek arzusuyla yaşarsın…
Bu tüm mahlukatta çok yaygın bir duygudur!.
Kimi, beğendiğini cebine sokar; kimi beğendiğine tasma takıp yanında taşı***** onunla hava atmak ister; kimi yakalayıp inine sürükler…
Sevmek” ise bundan çok farklıdır…
Sevince, yalnızca sevdiğin için yaşamak istersin!.
Yalnızca yanında olmak, yalnızca onun olmak, yalnızca onun zevk aldığıyla zevk alıp, sevmediğinden kaçmak istersin!
Sevdiğin öylesine sarmıştır aklını, fikrini, ruhunu ki, her şey sana, onu hatırlatır; yanında iken bile onun içinde olmak istersin!…
Yakınlık bile uzak gelir sana!…
Sen kaybolursun, sende; sevdiğin kalır yalnızca, beyninde!..
Onun bakışıyla bakar, onun değerlendirmesiyle değerlendirir, onun diliyle konuşmaya başlarsın!.
Gözün ondan başkasını görmez, kulağın ondan başkasını duymaz, elin ondan başkasına uzanmaz olur!.
Bedensel yakınlık bile, korkunç uzaklık gibi gelir sana; ve onunla tek bir beden, tek bir ruh, tek bir şuur olmayı dilersin!.

Bazılarının da sevgi kokusu sürülür üstüne; “aşığım” sanır!.
Ama sevdiği uğruna, fedakarlık etmeye gelince sıra, o koku siliniverir üzerinden “kopamama” sabunuyla!.
Parasından kopamaz…
Mevkiinden kopamaz…
Yakınlarından kopamaz…
İçinde yaşadığı ortamın güzelliklerinden kopamaz…
“Etraf”tan kopamaz!.
Derken kusurlar belirmeye başlar sevdiğini sandığının üzerinde…
Eksiklikler görmeye başlar, yetersizlikler görmeye başlar…
Bunlar önce acıma duygusuna dönüştürür sevgisini; uzaktan acı***** seyretmeye başlar…
Sonra tatlı bir anıya dönüşür, sevgi sandığı duyguları!.
Bu tecrübe gösterir ki, onun fıtratında sevgi programı yoktur!..
Beğeniyi, sevgi sanmıştır!..
Uzaklaşma ondan gelmemiş de, karşısındakinden gelmişse, bu defa “nefret”e döner “beğeni”; ondan intikam alma duygusu gelişir içinde; ve vicdanla intikam dalgaları arasında bir o yana bir bu yana sürüklenir durur; terkedilmişliğin, uzaklaşmanın, layık olmadığını yaşamanın sanısı içinde!..
Cüzdanı için, güzelliği-yakışıklılığı için, kendisine hoş gelen huyları için, mevkii-koltuğu için, sevdiğini sanmış; sahip olamayınca da arzusuna erişememenin düş kırıklığı içinde kopmuş; yalnızca çıkarları doğrultusunda yaşamayı tercih etmiştir…
Seven ise göze almıştır kopmayı…
Dışlanmayı… Paradan-puldan, namdan nişandan, dosttan akrabadan uzak kalmayı…
Seven, karşılıksız sever!…
Beğenen karşılığını ister!.
Benim istediğim gibi yaşarsan seni boğarım sahip olduklarıma, der beğenen!..
Onun zaten fıtratında yoktur sevgi, bilmez aşkın ne olduğunu!..
Ne üzere yaratılmışsa, odur tüm meşgalesi…
Karınca gibi çalışır; maymun gibi çiftleşir; aslan gibi yavrularına sahip çıkar…
Ama pervane gibi sevemez!. atamaz kendini ateşe!.
Sevgi sonunda yanmayı getirir!..
Beğeni ise sonunda kaçmayı!.
Beğenen mahlûkat çoğunluğuna göre, “sevgi” delilikten bir türdür!..
Anlamazlar onlar, sevdiği uğruna, etraf ne derse desin deyip, her şarta katlanmayı! Ve “delillik bu” derler…
Beğenme bir tür “hobi”dir!… Bazen ömür boyu sürer, bazen birkaç yıl, bazen bir kaç ay!..
Sevgi bir ömür boyudur!… Bitmez, tükenmez, bazen durulur, bazen coşar ama hiç gerilemez!.



Sahi Sevgi Neydi?¿
Sevgi İyilikti, Dostluktu, Sevgi Emekti

 

Çevrimdışı

Gerci sarp ve zorludur sevginin yollari. Ama icinize ates dustu mu, izlemekten geri durmayin.
Sizi kanatlarinin arasina alip saklamak isterse, karsi koyun.
Cunku bilin ki, bir an gelir, o kanatlarin arasindan bir kilic cekilir ve vurur, inletir sizi.
Gerci sozleri duslerinizi darmadagin edebilir, tipki kuzey ruzgarinin bahceleri darmadagin ettigi gibi.
Ama sizinle konustugu zamanlarda, yine de ona inanmamazlik etmeyin.
Cunku basiniza taci oturtacak olan da, sizi carmiha gerecek olan da sevgidir.
Serpilip gelismenizi isteyen de o, budanip kalmanizi isteyen de odur.
Diyelim ki korkulara kapilmissiniz da sevgiden salt bir huzur ve zevk bekliyorsunuz,
O zaman ciplakliginizi ortun ve sevginin zorlu duzeninden uzaklasip
mevsimleri olmayan bir dunyaya siginin, daha iyidir derim.
Cunku ancak orada guler ve aglayabilirsiniz, ama ne gulusunuz tam olur, ne de aglarken tum gozyaslariniz dokulur.
Karsisindakine kendinden baska hicbir sey vermez Sevgi,
Ve kendinden baska hicbir seyi de geri almaz. Ne kendi disindaki seylere sahiptir, ne de kendisine sahip olunabilir.

Hicbir zaman sevgiye yon verebileceginizi dusunmeyin. Cunku sevgi, eger
sizi o degerde bulmussa, kendi yonunu kendi cizecektir.

Sevginin kendini mutlu kilmaktan ote hicbir arzusu
yoktur.
Ama eger
sevgiye kapilmissaniz ve tutkulariniz olsun istiyorsaniz sunlari kendinize secin derim:

Tutkunuz, sevginin icinde erimek olsun. Tipki geceye sarkilar soyleyen bir akarsu gibi akip gidin.

Tutkunuz, asiri duygusal davranislarin getirecegi acilari tanimak olsun.

Tutkunuz, kendi sevgi anlayisinizla kendinizi vurmak olsun.

Varsin istekle ve coskuyla aksin kaniniz.

Tutkunuz, kanatlanmis bir yurekle sabaha gozlerinizi acip sevgi dolu bir gune basliyor olusa tesekkur etmek olsun,
Tutkunuz, gun ogleye eristiginde oturup sevginin yuce heyecanini dusunmek olsun,
Tutkunuz, gun aksama erdiginde evinize minnet dolu bir yurekle donebilmek olsun.
Ve yureginize gomdugunuz sevgili icin iyi birseyler dileyip yatin:
dudaklarinizda onu yucelten bir sarki olsun...

 

Çevrimdışı

Hatirlayanimiz var mi, sevgi neydi?
Ilk sevgi sözcügünü, ilk kipirdanisini yüreginin hatirlayanimiz var mi? Ilk hüznümüzün adini sevgi koyabiliyor muyuz simdi geriye dönüp baktigimizda? Derûnî cografyamizi kaplayan zifiri bulutlarin ve üzerimize örtülen maddeci felsefenin agirligina ne zaman baskaldirmisti sevgilerimiz, hatirlayaniniz var mi? Ne zaman sevgilerimiz paralarimizdan önce tartilirdi; ya ne zaman pazar eyledik sevgilerimizi, biliyor musunuz? En son ne zaman bir sevgiyi söylesmistik bir sevgiliyle? Her gün bir parçamizi daha tüketen teknoloji çaginda sevgiye en son ne zaman yürekten bir merhaba demistik, hatirlayani*niz var mi? Hatirliyor musunuz, sevgi neydi?

Üzüm henüz yaratilmamisken insanlari sarhos eden omuydu acep?!.. O muydu canindan ve cihandan geçiren sahip-kiranlari?. Bin yillar ve binlerce yillar boyunca pervaneyi atese düsüren, bülbülü sevdalandiran o muydu? Neydi sevgi?!..
Sevgi bir bakis, bir gülüs müydü bazan; bir akis bir kosus muydu?. Sevgi gönül kumasinda bir nakis miydi?!..

Hatirlayan var mi sevgi neydi? Leylalarin, Sirinlerin, Aslilarin nâzi miydi o; yoksa Mecnunlarin, Ferhatlarin, Keremlerin niyazi mi? Hangisinde belirmisti ilk kivilcimi sevginin? Neydi sevgi?!..

Açikken gözbebegimize yerlesen de, göz yumdugumuzda gönlümüze sizan da sevgi degil miydi bir vakitler? Bir dudagin kipirdanisindan yanagimiza akseden pembelikler, utanmalar sevgi degil miydi yoksa? En son ne zaman kizarmisti yanagimiz, hatirlayaniniz var mi? Uykumuzu en son ne zaman terketmistik sevgiyi düsünmek adina? En son sevgi siirini hangi gecede okumustuk?

Sahi, neydi sevgi? Bir çuhayi ipek görebilmek miydi; topragi amber niyetine koklamak mi? Sureti sîrete, arazi cevhere, bedeni ruha köle eylemek miydi sevgi? Sevgi bir iyilik miydi, sefkatli bir cümlecik mi? Neydi sevgi, dis miydi, yoksa iç mi; zahir miydi, yahut bâtin mi; kalip miydi, ya ki can mi? Var olmak mi, varliktan geçmek mi? Dünyaya gülmeye mi gelmistik; aglamaya mi; ölüyor muyuz, yoksa doguyor mu? Sevgi neydi?!..

Unuttuk, aceb neydi sevgi? Bir yetimin basini oksarken di*magimiza yerlesen tad miydi o? Bir bebegin süt kokulu tenindeki su çiçegi miydi? Sabah evden çikarken özlemeye basladigimiz bir ses miydi? Hatirlayaniniz var mi, sevgi neydi?
Sevgi bir sigara dumaninda, bir tren düdügünde, bir dalganin en son hisirtisinda ve bir turnanin kanadinda mi kalmisti? Sevgi Medine'de, Semerkand'da, sevgi Bagdat'ta, Endülüs'te, ta caddelerde, sokaklarda, evlerde, kapilarin tokmaklarinda çin*lar durur muydu eskiden? Ya neden simdi Ayasofya'da pito-resk, Divanyolu'nda kaldirim tasi, Ankara'da ittifak, Yesil Kubbe'de Mevlanâ, Erciyes'te kar, Firat'ta bir içim su olup girmiyor dünyamiza?! Neden nefesimiz daraliyor hummali inatlarimiz, kallavi benliklerimiz yüzünden? Neden gönül yuvalarimiza kuzgunlar pikeleniyor da nesillerimiz sersefil ve derbeder? Sevginin koynunda büyüttügümüz nazeninlere nazi enîn ile mi unutturdular, semenderlerimiz ateste niçin yanmaktalar? Soralim ta içimize; neydi sevgi?

Sevgi neydi sahi? Bir mektubun ilk satiri miydi; bir telefon*daki ilk ses mi? Insani mutlu eden o ilk satir miydi defalarca okunan; yoksa ilk satir arayislari mi?

Mutluluk bu muydu
mutluluk neydi ben bilmezdim
o vardi bi zamanlar
onu sevmistim
sevgi o muydu
sevgi neydi
coskun akan dere
son bahar rüzgariyla ürperen yapraklar
cama vurup dagilan yagmur damlalari
bir yürek çarpintisi

sonunda coskun dere durulur
yapraklar kurur dökülür
yagmur diner günes çikardi

sevgi neydi
sevgi sahip çikan, dost, sicak insan eli
insan emegiydi
sevgi iyilikti
sevgi emekti…

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Hatirladiniz degil mi
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

bu filmde tutkulu bir aşk ile emek ve vefanın temelinde yattığı sevgi arasında seçimi koyuverir önünüze ustaca...




Düşünürsün, iki seçim arasında kalan Asya'nın neyi seçmesi gerektiği takılmış kalmıştır aklına...

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

sevgi neydi?
yanında hissetmekti, emekti..
sevgi de ne tercih edilirdi? heyecan mı, mutluluk mu? Anını yasamak adına senelerini yitirmek miydi sevgi?
karsılık olur muydu? olmazsa ne olurdu?
mutsuzluk muydu sevgi? engellenebilir miydi?
sevgi, önüne geçilebilir bişey mi?
istenileni vermediğinde, hiçe sayılan bi arzu muydu?
nasıl hissedilirdi? sevgi de çift kişilik miydi?
yalnız yasamak zorunda olanlar ne yapardı? nasıl kalkardı bu yükün altından. kimin elinden tutardı?
sevgi yalnızlık mıydı?
birini taa içinde hissetmekten neden korkar insan? hep bişeylerden kacmak mıdır sevgi? korku mudur? telaş mı?
diline gelen sözcükleri yutkunup, içinde tutmak mıdır? neden söyleyemez insan, sevdiğini..
sevmek, bedeli ağır bir hata mıydı? utanç duyulur muydu? günah mıydı?
neden uykusuz geceler, acı veren korkular, en içten sevenlere kalır? umursamaz olan neden daha rahat yasar? ceza mıdır birini sevmek..?
mutlu eden yanları neden hep en geç farkedilir, onca üzüntüyü yaşadıktan sonra,..
sevgi gizli miydi? denizi seyrederken gördüğün martının kanat çırpışında mıydı, dalgalarda anlatmaya çalıştığı gizemleri miydi denizin? suya hasret kayaların coşkun denizlerden nasibini aldığı sahneyi içine sindirerek izlemekte miydi?küçücük ayrıntılarda mıydı da biz göremedik sevgiyi? dokunamadık bir kez.. ayrı kutuplarını oynadık her sahnesinde bu filmin.. farkedemedik, tamamlayamadık bişeyleri; ayrı kaldık..
yoksa sevgi, ayrı kalmak mıydı?
ufacık mutlulukları görmezden gelip, hayallere tutunmak mıydı?
unutulmak en büyük karşılıktı heralde..
hakettiğimden fazlasını istememeli miydim?
istesem haksızlık olur muydu?
hala bulamıyorum...neydi sevgi?
imkansızlık mıydı?
sevgi, seni sevmek miydi??

 

Çevrimdışı

keske biraz duyarli davranip emege saygili olup alinti diye yazsaydiniz

yada hepsini degilde benim icimden gelerek yazdigim yerleri copy etmeseydiniz