Şimdi lâl zamanıKapat gözleriniKuyularda inleyen binlerce Yusuf'u saklıyorumSen ise sevdamızı demlemiş yavru ceylanlara içermektesinSusuyorum Yunus'un dizlerine çökerekSeni anıyorum Süleyman evrâdındaSen ise dualarına beni katıp binlerce " lâm " iniltisine " Elif'i " katıyorsunYanıyorsun Mecnun'a yanan Leylâ gibiSusuyorsun Yusuf’a susayan Züleyhâ gibiKanatıyorsun yüreğini korkusuzca bıçağa boynunu vuran Esmâ gibiDurma şimdiEllerini aç gökyüzüne bir dua gibiYağ bozkırlarıma bir deryâ gibiBoynunu bükme sakınEzberlese sonbahar senin narin bedenini" Nun " gibi dik dursun başınEğme diyorum sancağınıAldırma ömrümüze biçilen hasreteAldırma bedenine vaat edilen miadı dolmuş hastalığaKan bürüse de gözlerimizeHüzne sürgün edilse de vuslatımız” Elif ” gibi gülümseyelim suskunluğaElif ki; ne yüce bir kelimedir Tur dağında Unutma sevgili; hiçbir yara duasız bırakılmamıştırBırak aksın kanımızDamlayan her kanın düştügü yerde binlerce " umut " inkişaf etsin Etsin ki Cennet müjdelensin solgun yüzlerimin bayram sabahına Bırak hasret bize yüklensinHer hasret cığlığı gömlegimizden damlasın