| |
|
14 Eylül 2013, 10:53
| #1 | |
| Çevrimdışı  IF Ticaret Sayısı: (0) | ●๋:düşüηмє●๋: Ne zaman söze başlamaya kalksam söz naz etti. Sözün kendiliğinden gelmesini bekledim o yüzden. Ne zaman koşmadım söze, söz ayaklarıma kapandı “Beni al” diye. Ama ne zaman ki koştum peşinden… O dem yerimde saydım, kaldım öylece. Bir nazlı sevgili kelâm. Yüz buldukça senden kaçan bir âfet-i cân… Böyle diyerek başladım söze. Sözü kıstıramadığım anlarda zorladım kalemimi, kırık dökük yazılar böyle doğdu. Ama o yazıların ışığı kış güneşi gibiydi, tat vermedi: “Sen kış güneşi misin Yakarsın ısıtmazsın” Kışın güneşsiz günlerini, insana kasvet salan karanlık günlerini gördükçe kış güneşine de hasret kaldık. Uzayan geceler… Uzadıkça ruhuma kasteden geceler… Nerdesin yazın uzun ve doyumsuz günleri! Özledim, güneşin beni iliklerime kadar kavuruşunu! Sebebine âşinâ olmadığım bir daüssıla ile döküldü sözler. Döküldü diyorum zira plânlanıp yazılmadı. Gelişi güzel düştü. Dedim ya döküldü işte, döküldü. --IRCForumlari.NET ; Flood Engellendi -->-> Yeni yazılan mesaj 08:03 -->-> Daha önceki mesaj 08:00 -- Eğer hayatımı tekrar yaşasaydım, yanaklarıma bir tebessüm tortusu kor ve onu asla çıkarmazdım. Herkese gülümser, tebessümü hayatımın merkez üssü yapardım. Eğer hayatıma “sil baştan” tekrar başlayabilseydim, “Sevgimde” bonkör, nefretimde cimri olmaya... çalışırdım. Eğer hayatımı bir daha yaşasaydım, yanlışlarımı da açık yüreklilikle kabullenirdim. Hata yapmaktan korkmazdım. Bilirdim her hata, beni doğruya götüren bir basamaktır. Daha az şeyi ciddiye alırdım, daha fazla şans tanır, daha sık yola çıkardım. Daha fazla dağa tırmanır, daha çok tabiatı kucaklardım. Sevdiğim dondurmayı daha fazla, sevmediğim ıspanağı daha az yerdim. Herhalde daha az hayali problemlerim olurdu. Ben programlı, disiplinli ve ciddi yaşayan insanlardanım. Elbette, güzel anlarım oldu, ama tekrar başlasaydım hayat tünelinin içinden geçmeye değil, onu yaşamaya çalışırdım. --IRCForumlari.NET ; Flood Engellendi -->-> Yeni yazılan mesaj 08:53 -->-> Daha önceki mesaj 08:03 -- Şimdi, kurulup bir hiçliğin içerisine, avucumda sımsıkı sakladığım çocukluğumu dökeceğim önüne. Kırılganlıklarımı göstereceğim sana, korkularımı… Daha çok sev diye değil, daha iyi anla diye hatalarımı. Gök gürültüsünden korkardım ben, hoş hala titrer büyümeyen bir yanım. Sımsıcacık bir kucak için vazgeçilemez, ıskalanamaz bir bahanedir gök gürültüsü. İşte bu yüzden ne zaman haykırırsa gökyüzü, aç kucağını, sımsıkı sarıl bana… Sobalıydı evimiz, şimdi ne kadar sıcak olursa olsun bulunduğum mekanlar, hala üşürüm. Ne elektirikli battaniyeler, ne de el dokunmayacak kadar sıcak olan petekler, ısıtamaz çocukluğumu. Burnunu çeke çeke kendisine sarılan bir kız çocuğuyum hala. Bak sımsıkı sarılıp bırakmaman için beni, bir neden daha… Duvarlarım hiç olmadı benim. Bu yüzden saklambaç oynarken hep saklanmaktan sıkılır, yakayı ele verirdim. Doğru bildiğim neyse söylediğim için, insanların tüm fikirlerinden kovuldum. Çok kolay arkadaş edinebiliyordum ama hep çok az arkadaşım oldu, yalnızdım. Yalnızlık tercih mi edilir yoksa insanlar tarafından mahkum mu edilir bilmem ama yalnız kaldıkça kağıda kaleme daha sıkı sarıldım. Kaleme kağıda sarıldıkça, içimde tuttuğum ne varsa aldı benden. Yazdıkça yaşadım, yaşadıkça yazdım. Şimdi sende tut beni kelimelerimden… Yaramaz değildim ama hep kendi yarattığım oyunlarda kanardı dizim. Çatlardı bileklerim. Hiç ağlamazdım, gözyaşlarım gecelerindi, gündüz onları göstereceğim kadar değerli kimsem yoktu ki… Yanıbaşında durup ağlayabiliyorsam nedensiz neden gösterdiğim herhangi bir şeye, verdiğin değerdendir. Ömrüme yayıl diyedir… Kelebekleri ve balonları çok severim, renklerinden midir vazgeçemeyişim, yoksa gökyüzünde kendilerine özgürce yol buluşlarından mıdır bilmem. Yüzlerce balonum olsun, hiç bilmediğim kentlerde ki hiç bilmediğim insanların hikayelerini yazayım isterim hep. Sen benim hiç olmayan özgürlüğümsün sevgilim, bazen kurtlu elma şekerim, bazen hayal kahramanım, kimi zaman pamuk şekerin elimde kalan kazığı, kimi zaman gönlümün azığı… Ben hala onüçlerinde bir kız çocuğu. Düşüşlerimde, gülüşlerimde her sarıp sarmalaman için beni. Ömrümde, ömrümün her mutlu günü de kuşatsın seni, o kız çocuğunu hiç üzme yeter ki… | |
| |  |
| IRCForumlari.NET Reklamlar |
   |
 |
| Etiketler |
| ●๋düşüηмє●๋ |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
Benzer Konular | ||||
| Konu | Konuyu Başlatan | Forum | Cevaplar | Son Mesaj |
| ·٠•●♥ Nedense Söyleyemediler ♥●•٠· | tiNa | Şiir, Hikaye ve Güzel Sözler | 0 | 01 Eylül 2013 21:28 |
| вєη ѕєηι нαк є т м ι у σ я υ м. . . | Sue | Aşk ve Sevgi Köşesi | 0 | 17 Şubat 2013 19:55 |
| ●● Erkeklere Sormuşlar ●● | Ay | Ah Erkekler | 3 | 27 Mayıs 2010 13:34 |
Normal
