Ankaralı Namık - Kafam Almıyor Vedanı

Bu şehrin sessizliği kulağımı tırmalıyor
Duygularım beynime ağır sorular soruyor
Aza koydum almadı, çoğa koydum dolmuyor
Bilmem neden nasıl bitti, inan hiç kafam almıyor
Kafam almıyor vedanı
Unutamadım sevdanı
Kır kalemi, ver idamı
Yaşamak bana uymuyor
Kafam almıyor vedanı
Unutamadım sevdanı
Kır kalemi, ver idamı
Yaşamak bana uymuyor
Baktım da pencereden, güneş doğmadı bu sabah
Bekledim saatlerce, sabah olmadı sabah
Anladım ki sensizken dünyada ne varsa bana hep yasak hep günah
Saçlarını özledim dalga dalga
Şiir yazdım sana dün gece
Gözlerimden akan yaşla cenazemi yıkasınlar
Yanaklarında ki gamzelere ölümü gömsünler
Dalgalanan saçlarınla mezarımı örtsünler
Ama yeter ki senin uğruna, senin uğruna öldüğümü bilsinler
Elvedayı bile bana, çok gördün ya helal olsun
Senin de bahçende güller, her gün birer birer solsun
Bu sevdanın hesabını, gelsin Azrail'in sorsun
Sana bir çift sözüm varda, bırak oda bende kalsın
Kafam almıyor vedanı
Unutamadım sevdanı
Kır kalemi, ver idamı
Yaşamak bana uymuyor
Kafam almıyor vedanı
Unutamadım sevdanı
Kır kalemi, ver idamı
Yaşamak bana uymuyor
Al darağacındayım, dep altımdaki sandalyeye de
Tak boynuma yağlı urganıda, beni öldür öyle git demiştim sana
Acımadın ki bana, Allah bile acırmış yanan kuluna
Elvedayı bile çok gördün ya bana
Kafam almıyor vedanı
Unutamadım sevdanı
Kır kalemi, ver idamı
Yaşamak, yaşamak bana uymuyor
Kafam almıyor vedanı
Unutamadım sevdanı
Kır kalemi, ver idamı
Yaşamak bana uymuyor
Kafam almıyor vedanı
Unutamadım sevdanı
Kır kalemi, ver idamı
Sensiz yaşamak bana uymuyor