Beşinci yaş’ta “Acıkınca ne yaparsın?” gibi ebep-sonuç mantığı sorgulayan sorulara yanıt verebilmesine ve düşünce aktarımı başlamasına rağmen, düşüncelerde tamamen somut kavramlar hakimdir. Maddenin şekil değiştirebileceğini kavrayamaz. Buzun eriyip su olabileceğini anlayamaz. Ya da en ufak yara berenin iyileşemeyeceğini düşünür. O nedenle yaraları, bereleri çok önemlidir. Böylece bu yaşın adı “bandaj yaşı” dır. “Amaaan canııım… Küçücük bir yara. Sen de biraz abartıyorsun…!” demeyiniz. Yarası ile ilgili endişesini paylaşınız.
Beş yaşında sokak köpeği kovalamıştı. Düştü kolu kırıldı. gerek hayvan sevgisi, gerekse köpek sevgisi örselenmedi. Ancak, tekrar düşer de kolu kırılırsa diye kaygılanıyordu. Sonuç olarak, okul fobisi ortaya çıktı.
Bu yaş kardeş lıslançlığının da en çok belirginleştiği bir dönemdir. Obje devamlılığını şimdiye kadar kazanmış olmalıdır. Ancak hala bundan yeterince emin değildir. “Anne babası gerçekten onu bırakıp gitmezler değil mi?” O nedenle aslında kıskanılan kardeş değil, ebeveynin sevgisidir. Ebeveynin kıskanılan sevgisi, en ufak detaylarda aranır. Bize önemsiz gelecek ayrıntılarda sevgimizden şüphe duyar.
05 Mart 2012, 11:48
Benzer Konular 
Normal
