Çevrimdışı

sene 2009 yazı askere daha gitmemişim kocaeli'nde yaşıyorum istanbul'a daha yerleşmediğim içinde her sabah gürkan turizm ile beşiktaş'taki işe gidip geliyorum.
yine bir sabah arka sıralarda oturuyorum göztepe köprüsünü geçmişiz hareme doğru yaklaşıyoruz (tahmini olarak). arka koltukta oturan 2 adamın sesi ile uyandım bir şeyler anlatıyorlar. neredeyim diye bir doğrulmaya çalıştım hareket edemiyorum. gözlerim bağlı sanki açamıyorum. ellerim bağlı kımıldayamıyorum. dedim beni ya kaçırıyorlar yada öldüm tabuttayım. ama otobüste olmam gerektiğininde farkındayım. sonra jeton düştü dedim karabasan böyle bişi sanırım. dua okumaya çalışıyorum olmadı. ya allaaaaah dedim başımdan yukarı bağırdım. gözlerimi açtım bilen bilir yolun sağ tarafında kırmızı bir fil heykeli var arkasında duvar kağıdı satan bir firmanın binası falan var. oradayım tamda o an şimdi bile gözümün önünde bu yüzden o heykele kıl olurum ve oralardayken o tarafa bakmam belkide şimdi yoktur. neyse dedim sesime insanlar tepki verir ama hiç hareket yok. kendimi zorladım kelime-i şehadet getirdim elim kolum yavaş yavaş serbest kaldı. tam koşu yolunu geçtikten sonra anca kendime geldim. cinlerin varlığına inanıyorum insanlarla irtibat kurduklarına da inanıyorum fakat cin veya başka varlıkların insanlara bu şekilde musallat olacaklarına inanmıyorum. büyük ihtimal ellerim uyuşmuştu gece çok geç yatıyor sabah 6:45 arabasına bin bilmek için 5:30 da uyanıyordum haliyle otobüste kendimden geçmişim...

ama o an cidden karabasan geldi zannettim...
ALINTIDIR