|
Cevap: Sardunyalar... Canım benim teşekkür ederim |
Neyin sabrı bu gösterdiğim ..? Neyin sabrı bu gösterdiğim? Kaybetme korkusu mu ? Gerçek aşk mı? Nedir bu bendeki bitmeyen gelgitler? Farkındamısın acaba tüm bunların? Tekrar bana dönermisin gittiğin sessizlikten? Silermisin aklındaki hastalıklı düşünceleri? Yeni güne başlarken aklına ilk düşen yine ben olurmuyum? Büyük bir sabırla bekliyorum. Bazen niye bekliyorum bende bilmiyorum. Ama beklemek ve acı çekmek ... Sonunda sen olunca değer bence. |
Kilitli kutu Bendeki resimlerini yırtmak istiyorum.Elime alıyorum resimleri , bakıyorum , bakıyorum... Bakmaya doyamıyorum. Yırtmak için ani bir hamlede bulunuyorum , yırtamıyorum , bakıyorum ve doyamıyorum. Düşünüyorum sonra , yırtarsam ne olur? Yüzünün hatlarını , bakışlarının sıcaklığını unuturmuyum ? Unutamam , o kadar kazınmışsın ki hafızama... Ama yinede çok korkuyorum onları yırtmaya , Kıyamıyorum sana... Sonra seni hatırlayamamaktan korkuyorum... Karar veriyorum ve yırtmıyorum. Kilitli bir kutuya saklıyorum seni... Akılmdan şüphe ettiğim zamanlarda bakabilmek için... |
Fırtına Bu sessizlik beni huzursuz ediyor. Fırtına mı yaklaşıyor yoksa beklenen... Savuracak mı beni ? Beklemek çok zor , hissediyorum yaklaşıyor fırtına... Dağıtacak her şeyi ordan oraya. Kalp çarpıntılı , uykusuz geceler... Sonunu bilen çaresiz hasta gibi , umutsuz.... Şimdi daha iyi anlıyorum hiç senin olmamışım ki! Sadece kendimi avutmuşum... Gelecek ve geçecek bu fırtına , belki çok hasar verecek... Öncesi sessiz , sonrası çaresiz. |
Olmadı iste Bağırdım sesimi duyurabilmek için , Kelimelerim yandı , kül oldu , uçtu... Ulaşamadı sana. Anlatamadım derdimi , duyuramadım kelimelerimi... Sana yazdım hep sana , yazdıklarım karıştı birbirine gözyaşlarımla... Okutamadım bir türlü. Yalvardım uykusuz gecelerde tanrıma sana olan sevgimi hissetmen için... Rüyalarına girebilmek için yalvardım... Sessiz çığlıklar attım , içimi rahatlatamadım bir türlü... Oysa ne çok isterdim beni sevmeni , sadece beni sevmeni... Hem de çok sevmeni... Olmadı , olamadı bir türlü... Hep aramızda buzdan bir duvar vardı , eritemedim... Bir türlü beceremedim... Biliyormusun ben seni çok ama çok sevdim |
Sen git iyisi Bir sensızlıgımı duzene koyamadım işte. neye elımı atsam hep bı hatıra goz onunde kalıyor ! Saklayamıyorum bi çok dagınıklığı insanlardan sokağa çıkıyorum , cocuklar gülüyor. utanıyor , yüzümü çeviriyorum . Bir deniz kıyısına çöküyorum. hava serin, içim ısınıyor! Millet Çekirdek yiyor, benim yüreğim çıtlıyor….. Sen git en iyisi, ben nasıl olsa hayatı oyalarım . Tutarım işsizliği bacağından sana musallat olmaz ya da devirip tüm acıları masama birbir tembihlerım seni tanıyamazlar . Sen git en iyisi ben kalıp geceye nöbete dikilirim, karanlık bulaşmasın sana diye. Alıp çağresizliği karşıma, gerekirse aglarım ”sadece bende kal ona hiç uğrama” diye. Sen git en iyisi ben kalayım ardında. hiç bi kötülük sana ulaşamasın, ve dökülmesin gözünden bir damla yaş diye parçalayayım zamanı , acıları , sensizliği ! Sen git en iyisi Ben durup çalan telefonlara bakarım elbet çalınır kapım bi bakmışsın azrail gelmiş! Ersin HOŞGENÇ |
Bir Sus Bırak Hadi ben hazır değilim Giyindin mi biliyorsun bu son gidişin Yani gelmek artık gitmekten vazgeçip O çok sevdiğin aynana neler söyledin Seviyorumlu bakışlar bıraktınmı bana Bari aynalardan duysun aşk beni sevdiğini Neyse Zaten aynaların yalan söylediklerinide biliyorum İyisi mi bir sus bırak yaşamın içine Duyuyormusun yine o kahreden şarkı Yaşamak içimden gelmiyor artık öylesine dertli öyle üzgünüm bu dünya hiç bir tat vermiyor artık aldığım nefese cana küskünüm her şey boş anlamsız şimdi gözümde bin öfke bin nefret her bir sözümde yılların çilesi belli yüzümde aynada baktığım yüze küskünüm yalnızlık yaradır bende sarılmaz halimden derdimden kimse anlamaz nerde sevdiklerim neden aramaz en yakın dostuma bile küskünüm her şey boş anlamsız şimdi gözümde bin öfke bin nefret her bir sözümde yılların çilesi belli yüzümde aynada baktığım yüze küskünüm Peki hadi ver elini sol elin olsun Kalbine ne kadar yakın veda varsa tenime deysin Ve acele et ikişer üçer adım at giderken Canım dışına çıkıp dur demeden git Git Cansız bir beden önüne düşer Basmadan git Hadi ben hazır değilim Bu evden bu kentten bu odadan nefesini alıp gidiyorsun Hazırmısın içimden gidiyorsun Berat Hakan AYDAĞ |
Sessiz gidiş Sevgine teslim olmak çok zor olmuştu. Ürkek ve tedirgindim ilk günlerde... İlk günlerde bile , bitecekse bir gün çok zor olacak diye... Çok direnmiştim , ama yenildim... Büyük olduğunu sandığım sevgin karşısında. Sadece ben olmalıydım demiştim sana... Sende söz vermiştin bana... Ama sadece ben oldum yıkılan , yara alan. Düşünüyorumda benimki aslında bile bile ladesti. Sonunu görebildiğim , sonu olmayan bir yola girmekti aslında benimkisi. Bir veda konuşmasını bile çok görmüştün bana. Bence sessiz bir vedaydı seninkisi... Sessiz olduğu için içimde bitmeyen bir umut... Unut beni olmuyor desen daha kolay olurdu belkide. Beklemek o kadar zor ki bu durumda. Bu sessiz gidiş , o umudun bir köşede yaşamasına neden oluyor. Sen bunu farketmesende... Ben sana en başta söylemiştim aslında olmayacağını. Dostluğunu kaybetmek istemediğimi , ama direnemedim. Ben şu anda iki kişiyi kaybettim aslında. Hem en iyi dostumu , hemde sevgilimi... Şimdi iki acıyı aynı anda yaşıyorum bu yüzden |
Müebbet Bir Zaman Ben kışları anlatırım, gözlerin baharları Beyhude telaşlarımda kalır geçmiş Ben yalnızlıkları susarım, sen eğdirirsin önünde sultanları Sultanlar eğilince de bilesin, unutmazlar saltanatını Güç bela düştüğüm yollarda kaldırırım önümden tüm unutulanları Ben senin bildiğin gemilerden değilim Rüzgarında devrilirim de bir dalgalarında boğuşurken kendimi bilirim Issızlığım, çevremi kuşatsa da haykırıyorum denizi İdam sehpasına giderken gocunmam ben, ölüm bir kar tanesi Cellâdımsın diplere inmekten korkmam Tarihim seni kovalamaktan örülü Senin rengini başka bir renkle bozmam Gözümde bir yaştır sonsuzluk evrenine dökülen Binlerce yılın sürgünlük ıstırabını çıkarma benden Hayatımı küçümseyen gözlerini uzak tut Bir korkudur bakışların, müebbet zamanları tüketen Bir gülün içimde devinen dikenisin, içimde yüzyılların çilesi gömülü Lügâtimde seni anlatmaya yer yok Saçların rüzgarıma tâ ezelden asılı Zindandan çıktı hüznüm, yeryüzünde bana ayrılacak bir mutluluk kafesi yok Müphem yolculuklardan artık çekil bana Benim taşım, senin toprağına yazılı Bir devran dönüyor başımda artık yeter Bir servi olup göğe uzanıyor bıraktığın keder Bir kül kaldırıyorsun ey içinde gülü barındıran Tozumu bile kaldırdın, yollarımda ayaklarım tükendi Ruhumda bir katılık yerleşti, boz bulanık ötelerden yani senden kalan Yenilgiler koydun geri dönülmez ülkeme Hayallerim bir hülyanın karanlık kıyılarına vurdu Ateşi elinde tutan bir adam dedi Kuzeydir aradığın yer buzlar orayı terketti Bezirganlara yerini sormak hercai bir çaba Sadâkat, iflas eden hücrelerimi uyandırdı Omzumda mevsimlerle yürüyorum, Beni ne güneşler ve yağmurlar terketti Önüme bakmıyorum gözlerim havada ebedi ufku arıyorum Hep vardır bir gözü değen Sahile vuran balıklar hududunu unutsa da Tek O unutmaz Esrârengiz ve yorgun kelimeleri ayağa kaldıran, ayân eden Hasan TOMUK |
Bugün anladım Bugün bir kere daha anladım gözündeki değerimi... Soru kalmadı artık kafamda , oturdu taşlar bir bir yerine. Benden ibaret olduğunu söylerken... Sadece bedenden ibaret olmuşsun , ruhunu kaybetmişsin sen. Acaba mı diye düşünürken günlerdir... Bugün anladım. Bitirmişsin sendeki beni... Sokaktaki bir yabancıdan kalmamış farkım senin için. Sesinde solmuş , gözlerindeki ışıkta sönmüş... Bugün anladım ben seni , silmişsin beni. Bugün anladım acilen bitirmem gerek seni. |
| Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 05:31. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.11
Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO
Copyright ©2004 - 2025 IRCForumlari.Net Sparhawk