Çevrimdışı

BIRAK BENİ HAYKIRAYIM


Ben en hakir bir insanı kardeş duyan bir ruhum;
Bende esir yaratmayan bir Tanrı'ya iman var;
Paçavralar altındaki yoksul beni yaralar,



Mazlumların intikamın almak için doğmuşum,
Volkan söner, lakin benim alevlerim eksilmez;
Bora geçer, lakin benim köpüklerim eksilmez.



Bırak beni haykırayım, susarsam sen matem et;
Unutma ki şairleri haykırmayan bir millet,
Sevenleri toprak olmuş öksüz çocuk gibidir;



Zaman ona kan damlayan dişlerini gösterir.
Bu zavallı sürü için ne merhamet, ne hukuk;
Yalnız bir sert bakışlı göz, yalnız ağır bir yumruk!...


MEHMET EMİN YURDAKUL

 

Çevrimdışı

BİR BAYRAK RÜZGAR BEKLİYOR!


Şehitler tepesi boş değil,
Biri var bekliyor.
Ve bir göğüs, nefes almak için;
Rüzgar bekliyor.



Türbesi yakışmış bu kutlu tepeye;
Yattığı toprak belli,
Tuttuğu bayrak belli,
Kim demiş Meçhul Asker diye?

Destanını yapmış, kasideye kanmış.Bir el ki; ahretten uzanmış, Edeple gelip birer birer Öpsün diye faniler!

Öpelim temizse dudaklarımız,
Fakat basmasın toprağına
temiz değilse ayaklarımız.



Rüzgarını kesmesin gövdeler
Sesinden yüksek çıkmasın
Nutuklar, kasideler.



Geri gitsin alkışlar geri,
Geri gitsin ellerin
Yapma çiçekleri!



Ona oğullardan, analardan
Dilekler yeter,
Yazın sarı, kışın beyaz
Çiçekler yeter!



Söyledi söyleyenler demin,
Gel süngülü yiğit, alkışlasınlar,
Şimdi sen söyle, söz senin!



Şehitler tepesi boş değil,
Toprağını kahramanlar bekliyor!
Ve bir bayrak dalgalanmak için
Rüzgar bekliyor!



Destanı öksüz, sükutu derin
Meçhul askerin;
Türbesi yakışmış bu kutlu tepeye
Yattığı toprak belli,
Tuttuğu bayrak belli,
Kim demiş Meçhul Asker diye?


ARİF NİHAT ASYA

 

Çevrimdışı

Topraktan mı çıktı, yarı toprak bir yaratık,
Gökten mi indi, yarı gök bir kartal.
Bir Memet daha var oldu o sıra,
Tepenin doruğunda, kalpağı al.



Bir Memet olduğu besbelli,
Saçları başakta, gözleri çiçekte.
Elleri ayakları öylesine kocaman,
Yüzü altı Memet'in yüzüne öylesin benzemekte.



Vardı üç adımda masalcana,
Ağzı duman tüten makineliye, dev.
Kabzayı kavrar kavramaz bastı tetiğe
Fışkırdı namludan sonsuz bir alev.



Allah Allah, şaştı bütün dağlar, bütün gök,
Şaştı dost düşman.
Bu kimdir, bu kaçıncı Memet'tir,
Ölülerde dirilerde dondu kan.



Görsen efsane, görmesen efsane,
Duysan efsane.
Uzak mıdır bayraktan düşen,
Yakın mıdır ne?



Bir parıltı, bir parıltı tarihten,
Tanrıca dik.
Yurdun, ulusun kutsal gücü,
Bu yedinci Memet, Memetçik...


FAZIL HÜSNÜ DAĞLARCA

 

Çevrimdışı

Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın bu toprak,
Bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın,
Bir vatan kalbinin attığı yerdir..



Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda,
Gördüğün bu tümsek, Anadolu' nda,
İstiklal uğrunda, namus yolunda,
Can veren Mehmed' in yattığı yerdir..



Bu tümsek, koparken büyük zelzele,
Son vatan parçası geçerken ele,
Mehmed' in düşmanı boğduğu sele,
Mübarek kanını kattığı yerdir..



Düşün ki, hasrolan kan, kemik, etin
Yaptığı bu tümsek, amansız, çetin,
Bir harbin sonunda, bütün milletin,
Hürriyet zevkini tattığı yerdir...


NECMETTİN HALİL ONAN

 

Çevrimdışı

Bu vatan toprağın kara bağrında
Sıradağlar gibi duranlarındır.
Bir tarih boyunca onun uğrunda Kendini tarihe verenlerindir.

Tutuşup kül olan ocaklarından,
Şahlanıp köpüren ırmaklarından,
Hudutta gaza bayraklarından Alnına ışıklar vuranlarındır.
Ardına bakmadan yollara düşen
Şimşek gibi çakan, sel gibi coşan
Huduttan hududa yol bulup koşan,
Cepheden cepheyi soranlarındır.
İleri atılıp sellercesine
Göğsünden vurulup tam ercesine,
Bir gül bahçesine girercesine,
Şu kara toprağa girenlerindir.

Tarihin dilinden düşmez bu destan,
Nehirler gazidir, dağlar kahraman,
Her taşı yakut olan bu vatan,Can verme sırrına erenlerindir.
Gökyay'ım ne yazsan ziyade değil
Bu sevgi bir kuru ifade değil,
Sencileyin hasmı rüyada değil
Topun namlusundan görenlerindir ...

~ Orhan Şaik GÖKYAY ~

 

Çevrimdışı

Ben bir Türk'üm; dinim, cinsim uludur;
Sinem, özüm ateş ile doludur.
İnsan olan vatanının kuludur.
Türk evladı evde durmaz, giderim.



Muhammed'in kitabını kaldırtmam;
Osmancık'ın bayrağını aldırtmam;
Düşmanımı vatanıma saldırtmam,
Tanrı evi viran olmaz, giderim.



Bu topraklar ecdadımın ocağı;
Evim, köyüm hep bu yerin bucağı;
İşte vatan, işte Tanrı kucağı.
Ata yurdun, evlat, bozmaz giderim.



Tanrım şahit, duracağım sözümde;
Milletimin sevgileri özümde;
Vatanımdan başka şey yok gözümde.
Yâr yatağın düşman almaz, giderim.



Ak gömlekle gözyaşımı silerim;
Kara taşla bıçağımı bilerim;
Vatanımçin yücelikler dilerim.
Bu dünyada kimse kalmaz, giderim...


MEHMET EMİN YURDAKUL

 

Çevrimdışı

!


Zincirin altınsa da hattâ, koparıp kır!
Susmak ne demekmiş, yere göğe haykır!



Vicdân bile duymaz, çıkmazsa bir âhı,
Sessiz kölelerdir, yaratan binbir ilâhı.

Elbet put olurlar, öpülen eller, etekler, Elbet öpen oldukça, olur öptürecekler!

Hürriyet, o en son şerefindir, onu satma!
Bir Tanrı yeter, kendine bin Tanrı yaratma!



İnsanda ki dört tane ayak devrini bilme!
Mahvolsa eğilmezdi baban, sen de eğilme!..


MİTHAT CEMAL KUNTAY

 

Çevrimdışı

Yelkenler biçilecek, yelkenler dikilecek;
Dağlardan çektiriler, kalyonlar çekilecek;
Kerpetenlerle surun dişleri sökülecek.



Yürü , hâlâ ne diye oyunda, oynaştasın?
Fatih'in İstanbul'u fethettiği yaştasın!



Sen ne geçebilirsin yardan, anadan, serden,
Senin de destanını okuyalım ezberden,
Haberin yok gibidir taşıdığın değerden..



Elde sensin, dilde sen, gönüldesin, baştasın,
Fatih'in İstanbul'u fethettiği yaştasın!

Yüzüne çarpmak gerek zamanenin fendini,Göster kabaran sular nasıl yıkar bendini,Küçük görme, hor görme, delikanlım kendini..

Şu kırık abideyi yükseltecek taştasın;
Fatih'in İstanbul'u fethettiği yaştasın!



Bu kitaplar Fatih'tir, Selim'dir, Süleyman'dır.
Şu mihrap Sinanüddin, şu minare Sinan'dır.
Haydi artık uyuyan destanını uyandır..



Bilmem, neden gündelik işlerle telaştasın,
Kızım, sen de Fatih'ler doğuracak yaştasın!



Delikanlım, işaret aldığın gün atandan,
Yürüyeceksin.. Millet yürüyecek arkandan!
Sana selam getirdim Ulubat'lı Hasan'dan..



Sen ki burçlara bayrak olacak kumaştasın,
Fatih'in İstanbul'u fethettiği yaştasın!



Bırak, bozuk saatler yalan yanlış işlesin,
Çelebiler çekilip haremlerde kışlasın,
Yürü aslanım, fetih hazırlığı başlasın..



Yürü , hâlâ ne diye kendinle savaştasın?
Fatih'in İstanbul'u fethettiği yaştasın!


ARİF NİHAT ASYA

 

Çevrimdışı

Kahramanlık ne yalnız bir yükseliş demektir,
Ne de yıldızlar gibi parlayıp sönmemektir.
Ölmezliği düşünmek boşuna bir emektir;
Kahramanlık, saldırıp bir daha dönmemektir.



Sızlasa da gönüller düşenlerin yasından,
Koşar adım gitmeli onların arkasından.
Kahramanlık, içerek acı ölüm tasından,
İleriye atılmak ve sonra dönmemektir.



Yırtıcılar az yaşar, uzun sürmez doğanlık.
Her ışığın ardında gizlidir bir kahramanlık;
Adsız sansız olsa da, en büyük kahramanlık:
Göz kırpmadan saldırıp bir daha dönmemektir.



Kahramanlık ne yalnız bir yükseliş demektir,
Ne de güneşler gibi parlayıp sönmemektir.
Bunun için ölüme bir atılış gerektir,
Atıldıktan sonra da bir daha dönmemektir...


HÜSEYİN NİHAL ATSIZ

 

Çevrimdışı

!


Kalk yiğitim, yine dağbaşını duman aldı.
Parçalandı bir kıtanın toprakları,
Aslan payını aslan olmayan aldı..
Kalk yiğitim, yine dağbaşını duman aldı.



Tulgalı, tulgasız başlar alayı,
Kanadlı, kanadsız kuşlar..
Aşılmamış dağlar, çıkılmamış yokuşlar..



Dağları, taşları, akar sularıyla,
Şu tanıdık toprakta
Bir büyük dünya parçası
Fatihini aramakta.



Dünyayı ahretten ayıran
Duvarları yık da gel,
Ay doğar gibi, gün doğar gibi
Şu kıpkızıl ufuktan çık da gel!



Kalk yiğitim, yine dağ başını duman aldı.
Parçalandı bir kıtanın toprakları;
Aslan payını aslan olmıyan aldı..
Kalk yiğitim, yine dağbaşını duman aldı...


ARİF NİHAT ASYA