Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Ama birini kendine yakın hissettiğinde, yakınlık doğduğunda, söylediğin her kelime önem kazanır. O zaman kelimelerle kolayca oynayamazsın çünkü her şeyin bir önemi vardır. O yüzden, sessizlik boşlukları olur. İnsan başlangıçta kendini garip hisseder çünkü sessizliğe alışık değildir. Bir şeyler söylenmesi gerektiğini düşünürsün, diğeri ne düşünür yoksa? Birine yakınlaştığında, sevginin herhangi bir türü doğduğunda, sessizlik gelir, ve söylenecek bir şey kalmaz. Aslında gerçekte de söylenecek bir şey yoktur. Hiçbir şey yoktur. Bir yabancıyla, söylenecek çok şey vardır; dostlarınla, söylenecek hiçbir şey yoktur. Ve sessizlik ağır gelir, çünkü buna alışık değilsindir. Sessizliğin müziğini tanımıyorsun. Sadece tek bir iletişim yolu biliyorsun, o da sözel, zihin kanalıyla. Kalple iletişim kurmak, sessizlikte, kalpten kalbe iletişim kurmak nedir, bilmiyorsun. Sadece orada bulunarak, varlığın kanalıyla iletişim kurmayı bilmiyorsun. Büyüyorsun, ve eski iletişim yöntemlerin yetmiyor. Sözel olmayan, yeni iletişim yöntemleri geliştirmen gerekiyor. İnsan olgunlaştıkça, sözel olmayan iletişime daha çok ihtiyaç duyar. Dile ihtiyaç duyuyoruz, çünkü iletişim kurmayı bilmiyoruz. Bunu bildiğimiz zaman, yavaş yavaş, dile ihtiyacımız kalmaz. Dil, son derece ilkel bir ortam. Gerçek iletişim ortamı, sessizliktir. O yüzden, yanlış bir fikre kapılma, yoksa büyümeni durdurursun. Dilin kaybolmaya başlaması bir eksiklik değildir; bu yanlış bir fikirdir. Yeni bir şey var olmaya başladı ve eski kalıp bunu içine almaya yetmiyor. Sen büyüyorsun, elbiselerin kısa gelmeye başlıyor. Bir şey eksilmiyor; sana her gün yeni bir şey ekleniyor. Daha çok meditasyon yaptıkça, daha çok seversin, ve daha çok ilişki kurarsın. Ve sonunda bir an gelir ki, o an sadece sessizlik işe yarar. O yüzden, bundan sonra biriyle birlikteyken ve sözcüklerle iletişim kurmadığınızda, ve sen de kendini garip hissettiğinde, mutlu ol. Sessiz kal ve o sessizliğin iletişim kurmasına izin ver. Sevgi ilişkisinde olmadığın insanlarla ilişki kurmak için, dil gereklidir. Sevgi ilişkisinde olduğun insanlarla birlikteyken, dilsizlik gereklidir. İnsan yeniden bir çocuk gibi masumlaşmalı, sessizleşmelidir. Hareketler olur yine; bazen gülümser, el ele tutuşursun, bazen sessizce göz göze kalırsın; hiçbir şey yapmadan, sadece var olarak. Varlıklar buluşur, birleşir, ve sadece ikinizin bildiği bir şey gerçekleşir. Sadece bunu yaşayan ikiniz bilirsiniz; başka kimse farkına varmaz, öyle bir derinlikte olur her şey. Bu sessizliğin tadına var; hisset ve tadını çıkar. Kısa zamanda anlayacaksın ki, onun kendi iletişimi var; daha büyük, daha yüksek, daha derin ve daha içten. Ve bu iletişim kutsaldır, saftır.

YAKINLIK
(OSHO)