Cevap: İçini dök!
 

Koca bir gökyüzü sığmıș gözlerine, bir ben yoktum,
Damarların da okyanus misali kan dolanıyor lakin benim bir damla yerim yokmuș.
Gönlü Cennet bahçesi gibi, her çicekten var ama benim bir papatya kadar yerim yokmuș.
Ah albayım ne kadar çok sevilmedik,
Ah albayım çok üzüldüm cumartesi gecesi..

Cevap: İçini dök!
 

Bana oyle bakma..anlayacaklar..

Cevap: İçini dök!
 

Cevap: İçini dök!
 

Hala o adam olamadım ben, hayallerinde ki.. ''Adam'' olamadım ben.. Sen ''Kadın'' oldun ama.. Başka adamlarla.

Cevap: İçini dök!
 

Cevap: İçini dök!
 

Cevap: İçini dök!
 

Cevap: İçini dök!
 

Bak yine uyku yok gozumde..zifiriyim bi yerlerde...

Cevap: İçini dök!
 

Cevap: İçini dök!
 

Çoğu zaman zor zamanlarında arkadaşlarım gelir sohbet etmek ister benimle, kendileriyle yapmış olduğum hasbihal'in kendilerine iyi ve rahatlatıcı geldiklerini belirtirler.. Hepsinin derdi aynı; Sevgiden dem vurup, aşk diye adlandırdıkları ünvanın yıkımından bahsederler.. Velhasıl, ben bu duygulara karşı olan ön yargılı duruşumdan hep kaçmıışımdır, çevremdeki insanları görerek, yapay bir karakterle insanların birbirlerini kazanmalarını uzaktan sezinleyerek..

Bugün bir arkadaşım bana şunu dedi; "Uyumak istemiyorum Adem. Uyusam bile, uyanmak istemiyorum" kendisine karşı telkin edeceğim cümlelerim, boğazımda düğümlendi resmen, bir ölü gibi dondum kaldım... Nasıl bir başka insan yüzünden bu kadar karamsar olabilir bir insan diye.. Kazanmak istemeyebilirsin, ama zarar da görmemelisin duygularınla diyemedim bir an..

Bir insanı acıtırsanız; bu nefrete ve öfkeye dönüşmesine sirayet eder. Bu, bir süre başka bir insanın huzurunu işgal eder.. Kalp kırarsınız, fütursuzca.. Kafanızda yaratmış olduğunuz senaryolar'ın bir insanın gururunu hiçe sayarak hem de. Oysa -ki, selfie çekilip instagrama atmak kadar basit olduğunu beyninize egolarınızla birlikte kabullendirmişsinizdir.

Size hayatını adayan birisidir belki, ya da yanında bulunmanızdan huzur bulacak kadar sizi kendisine karşı benimsemiş bir insan.. Körü körüne kaybederek, sonrasın da o insan bir hiçe dönüştürerek.. Dün yanınızda bulunan insanlar fikir ayrılığından ya da gerçekten sizin nasıl bir insan olduğunuzu yaptıklarınızdan gözüktüğünüz kadar masumane duygulara sahip olmadığınızı anlayıp, uzaklaşabiliyor.. ötekileşebiliyor sizin dünyanızda..

Gri hüzün bulutları tepelerinde şimşek ambiyansıyla yağmur olarak çakıyor! Yaşanılan hüznün sancısıyla bir insanın direnç göstermesi tamamen karakter meselesidir, vermiş olduğu değer birikintisidir..

Ne kadar değer yargısı biriktirirseniz, bir o kadar da acı birikintisi kaçınılmaz aslında, karşınızdaki insanı ne kadar iyi analiz edip uzaktan iyice bir inceledikten sonra "iç sesiniz" artık bir adım atmanın vakti geldiğini size hissettirir ise, işte o zaman sağlam bir temel atma zamanı gelmiştir...

Şu da bir gerçektir en büyük sıkıntılardan biri, hak etmeyen bir insana haddinden fazla verilen bir değer... Kimse sizden önemli değildir, kimse sizin hayatınızı, gururunuzu kazanmak için eforlu bir hayat vaad etmez.. Çıkarına göre, sizden kazandıklarına göre yanınızda olur.. İyi seçmek gerekiyor insanları...