Cevap: O`na MektupLar..
 

Ey kaşına destan, yüreğine ferman biçtiğim... Bir çift , güzel sözünü cennet'imi ziyan ettiğim. Adını ezberime, yüzünü yüreğime çizdiğim. . .benim olsaydın eğer, mahşeri cennete çevirmezmiydim. . .

Cevap: O`na MektupLar..
 

İnsanlar ikiye ayrılır: yanınızdakiler, aklınızdakiler..

Cevap: O`na MektupLar..
 

Bi yere kadar demistim, ben o yere kadar direndim :)

Cevap: O`na MektupLar..
 

Ateş bilmezki nasıl yaktığını...

Cevap: O`na MektupLar..
 

Birini anlaman gerekir ve anlamıyorsan (özellikle de sen onu anlamıyorsan, her zaman böyle olur) aranızdakilerin bir yerde sonlanması gerekir ve o sonlanma aşamasında bir şekilde bu cümleyi duyarsınız (Beni anlamıyorsun) yoo gayet iyi anlıyorum =)

Cevap: O`na MektupLar..
 

Ti:

Merhaba o hayal ettiğim mistik kadın,

Bu başlığı görünce birden bire sendeledim, yere yığıldım. Giderek sanallaşan ademoğlunun içerisindeki insanlardan bazı iyi sıfatlı olanların verdiği yaşam mücadelesi beni çok etkiliyor. Bu enteresan cümlenin arkasında herhalde şuan içerisinde yazdığım konu yatıyor. Kalbime şiddetli ve dalga dalga ağrı huzmeleri yollayan bu konu, yıllardır aradığım bir ruhun sesiydi. Hatırlar mısın iletişim eskiden ne kadar zordu? Bu zorluğun 30 yıl gibi kısa bir sürede aniden değişmesi ne kadar da gülünç değil mi? Eskiden kağıt ve kalemle desteklenen mektup kavramının şimdilerde elektrik ve klavye ile oluşturulmasından bahsediyorum. Neyse...

Realist:
Çağın adamı olun oğluuuum. Eskiyle yeniyi saçma sapan yerlerde harmanlamayın!

Cevap: O`na MektupLar..
 

En korkunç yalan, yansımasını ötekinin gözlerinde gördüğümüz yalandır. İşte bu cehennemden kaçmalı. Koşmalı.
Yalınayak, cebindeki paraların, kimliklerin, anahtarların ağırlığından kurtulmuş, günebakanlara, denize, yaşama doğru

Cevap: O`na MektupLar..
 

Düşlerimi düşlerine kilitledim..

Cevap: O`na MektupLar..
 

Artık çık şu sınavdan :/

Cevap: O`na MektupLar..
 

Seninle görmeden sevmeyi, dokunmadan hissetmeyi ögrendim ben. Hiç göremediğim ama daima hissettiğim gözlerinden bir yudum nefes alıp, sana yazıyorum yine. Yürek mürekkebiyle yazılmış onca karalamaya inat, seni yaşıyorum satırlarımda... Sen ve ben iki ayrı kentin sabahında aynı güneşle uyanan iki sevdalı, imkansızlığın içinde, yokluğun acı nefesinde sevgiyi soluyan iki yürek... Boşver be bitanesi..suyla ateşin geceyle güneşin birbirlerini sevmesi gibi imkansiz olsada aldırma.
Biliyor musun bitanesi.. yağmuru dilenen kuru toprak gibi her sabah hiç bilmediğim nefesini soluyorum ben. Güneşi bekleyen kuru yaprak gibi akşam kızıllığında gelecekmişsin gibi. Hep seni bekliyorum ben...