[Su]

En güzel uyku, ashab-ı kehfin uykusudur.


Öyle ya, uyandıklarında, uyuduklarından daha farklı

ve daha güzel bir dünyaya uyandılar.



Uyandıklarında, zalimlerin kahrolup öldüğünü gördüler.

Uyandıklarında, şikayetçi oldukları küfür ve gafletin

dağılıp yok olduğunu fark ettiler.



Uyandıklarında, sayıca az da olsalar direnmelerinin ezici

çoğunluğun zulmünü önlediğine tanık oldular.



Uyandıklarında, cılız da olsa direnerek,

varlığın toprağına attıkları gerçek tohumunun çiçek çiçek

bahar a durduğunu bildiler.




Paraları geçersizdi sadece, önemsemediler.

Mevki ve makamlarını terk edip, uykunun aczine teslim oldular,

zamanın lehlerine işlediğini fark ettiler.






Bak ki, sen de her sabah, uyuduğundan farklı ve güzel

bir dünyaya açıyorsun gözlerini.





Uyandığında, seni kıyama durmaktan alı koyan

yorgunluğunun dağılıp gittiğini gördün.




Uyandığında, kalbini yaralayan,

aklını iğdiş eden dünyalık telaşların bir göz kapağının

ardında dur/ul/duğunu fark ettin.



Uyandığında, tek bir secdenin bile yeryüzü

ve üzerindekilerden daha kıymetli olduğunu bildiğin

sabah namazı seccadesinin yanı başında buldun bedenini.



Uyandığında, tek bir “Allah” deyişle ebedi saraylar

inşa edebileceğin kutlu bir vaktin ,

seherin, kucağında buldun kendini.



Uyandığında, unuttuğun bedenin,

göz ardı ettiğin varlığın uyandığında

yine yeniden sana verildi.





Unutulmuşluğun kuyusunda unuttuğun,

unuttuğunu bile unuttuğun,

uyanmasan da uyanman gerektiğini bile bilmediğin o gidişten,

gözleri de gönlü de açılmış biri olarak döndün.




Uyuduğuna değmiş değil mi?



Senai Demirci