Çevrimiçi

Sosyal hizmet uzmanlarının 17 Ağustos Marmara depreminden 2 yıl sonra Adapazarı ve Kocaeli'nde yaptıkları “Prefabrike Konutlarda Depremzede Olmak” konulu araştırmanın raporu yayınlandı.


Ankara Üniversitesi (AÜ) Sağlık Bilimleri Fakültesi Sosyal Hizmet Bölümü Öğretim Üyesi Prof. Dr. Veli Duyan ve Hacettepe Üniversitesi (HÜ) İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal Hizmet Bölümü Öğretim Üyesi Prof. Dr. Beril Tufan'ın yaptığı araştırmada, 64.2'si kadın, 35.8'i erkek bin 879 yetişkin depremzedenin kaygı düzeyi ve depresyon durumu incelendi.

Raporda, görüşülen kişilerden yüzde 70.4'ünün depremle ilk kez 17 Ağustos 1999'da tanıştığı, yüzde 19'unun deprem anını uyudukları için hatırlamadığı, yarıya yakınının depremi hissettikleri ancak evden çıkamadıkları, yüzde 10'unun göçük altında kaldığı belirtildi.

Araştırmaya katılan yetişkinlerin neredeyse yüzde 94.2'sinin deprem nedeniyle kayıpları bulunduğu, bunların çoğunlukla ev, eşya, iş, iş yeri ve benzeri ekonomik kayıplar olduğu, yüzde 11.4'ünün aile üyelerinden birini, yüzde 59.1'inin arkadaşını kaybettiği bildirildi.

Depremde maddi ve manevi kayıplara uğrayanların çoğunun yaşadıkları yeri değiştirdiği, ailelerden yüzde 22.5'inin göç ettiği, göç edenlerin yüzde 70'e yakınının başka kente, yüzde 27'sinin köyüne döndüğü bildirildi.

Araştırmaya katılan ailelerin çoğunun depremden sonra aile, komşuluk ve arkadaşlık ilişkilerinde önemli değişikler olduğu, yarıdan fazlasının aile içi ilişkilerinin bozulduğunu ifade edildi.

Depremle birlikte aile içi iletişim ve paylaşımın tahrip olduğu, aile bireylerinin birlikte gezme oranının yüzde 73.7, sohbet etme oranının yüzde 39.6, cinsel yaşamın yüzde 30.1 ve önemli konuları paylaşma oranının yüzde 29.5 azaldığı, aile içi kırgınlıkların yüzde 23.9, küçük düşürücü sözlerin yüzde 22.5 oranında arttığı belirlendi.

PROFESYONEL SOSYAL DESTEK GEREKSİNİMİ

Araştırma, sürekli kaygı ve depresyon bakımından risk altında bulunan depremzedelerin profesyonel sosyal destek gereksiniminin karşılanamadığını ortaya koydu.

Sonuçlar, depremzedelere doktor, psikolog, sosyal hizmet uzmanların sosyal desteğinin yok denilecek kadar az olduğunu ortaya koydu.

Deprem yaşamış bireylerin kaygı düzeyi ve depresyon durumları ele alındığında, yarıdan fazlasının “kaygı puanı”na sahip olduğu, üçte ikisinin orta ve ciddi düzeyde depresyon belirtisi gösterdiği, depremden sonra psikolojik tedavi görenlerin oranının yüzde 11.2 olduğu tespit edildi.

Raporda, araştırmaya katılanlar arasında psikolojik tedavi görmüş olanların kaygı ve depresyon puanlarının böyle bir tedavi görmemiş kişilerden anlamlı düzeyde yüksek olduğu, kişilerin aile, cinsiyet, eğitim ve medeni durumlarının da kaygı ve depresyon puanlarını etkilediği belirtildi.

Depremden sonra barınma sorununun çözüldüğünü ancak depremzedelerin küçük mekanlarda tanımadıkları kişilerle yaşamak durumunda kaldıkları,
aile üyelerinden bazılarının evden ayrıldığı, bunların yarısının çocuklar, yaklaşık dörtte birinin ise eşler olduğu belirlendi.

Araştırma raporunun sonuç bölümünde, depremzedelerin tamamına yakınının depremden sonra sağlanan yardımlardan yararlandığı, yardım kaynaklarının sırasıyla prefabrike yerleşke yönetimi, Türk Kızılayı, akrabalar, uluslararası kuruluşlar ve arkadaşlar olduğu kaydedildi.

Depremin ardından resmi kurumlardan çok sivil toplum örgütlerinin etkili yardım girişimlerinde bulunduğu, pek çok ailenin maddi yetersizlik ve iş bulma zorluğu yaşadığı bildirildi.


</B>

__________________
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]