Çevrimdışı

HAYATIM…
Ben sizi duyuyorum… Ben buradayım… Sessiz olursanız siz de duyacaksınız kalp atışlarımı…

Yıl 1984…11 Aralık Salı.Sisli,puslu bir İstanbul akşamı. Süleymaniye Doğumevi muayene odasındaki görevli doktorlar ilk kontollerinden sonra

”Çocuğunuzun kalp atışlarını alamıyoruz” derler ve bir şekilde hocalarını çağırıp,bir de onun görüşlerinii almak isterler.Uzman doktor odada elektrikle çalışan ne kadar cihaz varsa hepsinin fişini çektirir oda sessizliğe bürünür,dinler ve minicik yüreğimin atışlarını duyar…Onu çağıran doktorlara da dinletir,acilen doğumhaneyi hazırlatır…

Akşam 19:35 Dünyaya ilk gözlerimi açtığım dakikalar.,.Yaşanan bunca zahmetten sonra beni saran o ipek kollar,o sıcacık kucak, yorgun ama bir o kadar mutlu bana özlemle,doyasıya bakan bir çift göz… Kokusunu hiç unutmayacağım o eşsiz o en değerli varlık…Annem…Yine sessizleşen bir ortam, ayaklarının ucuna basarak yürüyen biri…Önce Annemi öpüp “Geçmiş olsun” diyen, Bana” Hoş geldin Oğlum, hoş geldin Furkan” deyip,dikkatlice kucağına alıp, sonra “ Sen büyük adam ol inşallah” dercesine yukarılara kaldıran, sesinden tanıdığım, her zaman yanımda olan ve hep desteğini bulduğum Babam…

Adım doğmadan konmuş. Furkan; kelime manası olarak iyiyi kötüden ayırt eden,gerçeği gerçek olmayandan ayıran demek…
İlk okul 3.sınıfa giderken Kardeşim Utku doğdu.

İlk okulu Çapa Gazi İlokulunda,orta okulu Çapa Atatürk Ortaokulunda, Liseyi Şehremini Lisesinde bitirdim.

Zorlu bir okul maratonu sonunda 2001 yılında girdiğim üniversite sınavı sonucunda Kütahya Dumlupınar Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, İktisad bölümünü kazandım.Bu çok güzel bir duyguydu ve ailemle paylaşmaktan büyük mutluluk duydum…

Liseye başladığım yıllarda bilgisayarım olmuştu… İktisad bölümünü kazanmıştım ama programcılığı geliştirip web master olarak web sayfaları yapmaya başladım…Her fırsatta soluğu İstanbul’da ailemin ve sevdiklerimin yanında alıyordum.

İyilikler ve güzellikler içinde geçen üniversite günleri…2005 yılında Dumlupınar Üniversitesi İktisad bölümünden mezun oldum.Artık hayatın basamaklarını sırası ile çıkmak gerekiyordu.

Askerliğe karar verdim.Kısa dönem istedim,yedek subaylık çıktı.Vardır bir hayır dedim.Eğitimler bitti ve Asteğmen olarak görev kurasını Şırnak çektim.Onda da bir hayır vardır dedim ve Temmuz’da birliğimdeydim…

Sizlere 2007 de Mart’ta görüşmek üzere diye web sayfam aracılığı ile mesaj bırakmıştım…

Sonrası…01 Eylül 2006 Cuma Akşam üzeri…Saat 17 10…

Sevdiklerime ve sevenlerime…Yeni görevler üstlendim.Elbet birgün buluşacağız…GÖRÜŞMEK ÜZERE!
B
EN SİZİ GÖRÜYORUM…BEN BURADAYIM…SESSİZ OLURSANIZ SİZDE DUYACAKSINIZ KALP ATIŞLARIMI…

Furkan IŞIK




Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.



kaynak:furkannet

 

Çevrimiçi

Fazla konu disina cikmadan dikkatimi ceken bir konu..

Turkiye'deki (genel) olarak.. sehitler fakir aileden geliyorlar sanki. Haberlerde gordugum kadariyla..
Banami oyle geldi bilmiyorum.

__________________
Ey Türk Bayrağım,Vatanımın sembolu,Namusum !
Korkma yılma senin yanında bizler varız Vatanımızın sembolü. Bayragim. Bizler Osmanli Torunlariyiz. Senin yanındayiz asla yılma korkma.
Sen daima dalgalanacaksın

 

Çevrimdışı

Evet genelde öyle görünüyor. Maalesef.