Çevrimdışı

Köylerde köyün doğası gereği köpeğiniz vardır. Kimi ev bekçisi, kimi çoban köpeği, kimi av köpeğidir. Köylü sabah ilk uyandığında kendi yemeğini yemeden hayvanlarını doyurur.

Benim çocukluğumda “sıcak çorba gibi” bir yal yapılır, köpek o yalla beslenirdi.

Köpeklerin sadakati malum… Onlar insanların can yoldaşı, evlerinin-hayvanlarının adeta güvenlik görevlisidir. Bazen kötü huylu köpekler görülür. Folluktan yumurta çalar. Buna yumurtacı köpek denir. Bazen civciv, tavuk vs. boğar. Nadir olsa da koyun boğanlara bile rastlanır.

Bazıları havlamaz. İnsanların arkasından sinsi sinsi gidip aniden ısırır.
Kimi yabancı bilmez, yılışır. Bu köpeklere de yalaka denir.

Köylü bu tür köpekleri öldürmez. Kuduran köpekler hariç.

Köylü “yalaka, yumurtacı, hırsız” diye adlandırdığı köpekleri bağlı olduğu il, ilçe gibi yerlere götürüp bırakır. O köpekler artık şehir çöplüklerinin aboneleridir. Şanslı olanı mezbahayı bulur. Kesilen hayvanların artıkları ile beslenir.

Ülkemiz maalesef “yalakalığı, hırsızlığı, yumurtacılığı, sinsiliği” nedeni ile AB-D çöplüklerine düşen itlerle dolmuştur. Bunların havlamasını her meslek ve kuruluşta ibretle seyrediyoruz.

Köylerden şehirlere bırakılan hırsız-yalaka-yumurtacı-hayvan boğan-sinsi köpekler şehirlere bırakılıp ağızları şehir çöplerine değdikten sonra köylerine asla geri dönmez. Yani köyünü unutur.

Bizde ki sinsi- hırsız-yalaka-yumurtacı-hayvan boğan bütün itlerin ağzı AB-D çöplerine değdiği için artık ıslahı mümkün değildir.

Son zamanlarda birçoğunda kuduz alametleri de görülmeye başlandı…

Zahide Uçar
İLK KURŞUN