Çevrimdışı

''Aramızda dağlar, yollar, yıllar var iken.
Beni sana sımsıkı sarılı görenler olmuş.''

Ne güzel şarkısın böyle sen, en ruh okşayanından.
Merhaba gökyüzüm.
Sana gökyüzü diye son yazışım sanırım, başlığın değişecek.
Çünkü herkes mavi seviyor, çünkü herkes deniz-martı-gökyüzü.
Ben herkesleşen şeyleri sevmiyorum.
Topluma uymak istemiyorum.
Maviden, gökyüzünden vazgeçiyorum.
Aman ne saçmalıyorsam ben?
Açıkcası karmakarışıklaşmaktayım.
Çünkü, hiçbir şey olamayacakmışım gibi geliyor.
Sanki ben hep böyle kalacakmışım gibi, hiçbir şeyden memnun olamayacakmışım gibi.
Bir daha güvenemeyecekmişim gibi.
Gülemeyecekmişim gibi.
Gibi gibi gibi..
Çoğaldıkça, dağlaşıyor bunlar. Fazla oluyor omuzlarıma.
Her şey üst üste gelip, üst üste gidiyor.
Çok tuhaf biriyim, çok hem de.
Aşktan söz ediyorum, aşk acıları(m)dan.
Sonra beni seven bir insana güvenmiyorum.
Çünkü septik biriyim, hatta bayan septik.
Tek bildiğim şey şüphe.
İnsanlara güvenmek istemiyorum.
Güveniyormuş gibi yapıyorum ama o rolüde oynayamıyorum.
İyi rol ama kötü oyunculuk işte.
Sonra bir özlem sarıyor beni.
22 Mart 2012, diyorum.
22 Mart.
Ne bileyim hiç düşüneceğimi sanmadığım tarih.
Önemsemediğim, O düşünürken beni, ben düşünüyordum onu.
Hiç unutmuyorum, unutamıyorum.
''Rafet El Roman - Senden Sonra.'' çalıyor fonda.
Bir bardayız, o hafif nâif, sarhoş desem değil.
Kaçsam kaçamam, her yerde kokun var diyor, gülümsüyor.
Ben, benim içimden geçenler.
(İç sesim: Allah'ım ne olur o bir mesaj atsın, ne olur barışalım.
Ne olur bana gel desin. Onu çok özledim, sesini, gülüşünü.)
İlk defa sevmedim birini, sevemedim.
Ya da öyle sandım. Bilmiyorum.
Ama ilk defa biri beni bu kadar düşünmüştü.
İlk defa bir erkek ben ağladım diye ağlamıştı.
Ama güvenmedim, doğrusunu yaptım.
Benim bana hayrım yok, başka hayatları niye kötüleştireyim?
Onun için en iyisini yaptım.
Sadece, fotoğraf.
2 küçük gülümseme işte.
Onu görünce, dayanamadım.
Katil gibi, tıpkı bir zamanlar bana yapılan gibi; ona mesaj attım.
''Nasılsın?'' dedim.
Nasılsın, ben sana bakamadım sen kendine iyi bakıyor musun?
Bunu demek değildi amacım.
Hem unutmuştu, unutması gerek.
Ah ne saçmalıyorum, unutulmaz alışılır.
O her zaman ki gibi, kötü hiçbir şey demedi.
2 mesajlaşma sonunda gitti.
İlk defa bir eski sevgilimle konuştum.
İlk defa kötü bitmedi.
Ne bileyim sevmediğimden mi? Alışamadığımdan mı?
Bilmiyorum.
En kötü anımda en iyi yanımdı.
Yine o fotoğraf geldi gözümün önüne, atmadım.
Belki bir gün, atarım.
Ama dediğim gibi, aşk değildi o.
İyi bir şeydi biliyorum.
Anlatamıyorum o hissi, yaşayan bilir.
Ne saçmalıyorsam?
Ne diyorduk;
Nihilistim.
Çünkü hiç, yoktan iyidir.

__________________