Ah neden korktun?
Ah neden korktun?
Bir uyandım ki artık yoktun
Uzanıp eşsiz hatırandan öptüm


Kırılıp yiten parçalarımı bulabilirdim sende böyle erken olmasaydı vedan.
Sen böyle küle çevirmeseydin içimi, yakmasaydın canımı böyle kırık olmazdım belki de, kim bilir.
Korkmasaydın, ah keşke korkmasaydın belki böylesine mutsuz olmayacaktım.

Meğer nasıl da acı, nasıl da gece
Kanatmışım yaranı sevdikçe
Meğer nasıl karanlık, ne beyhude
Acıtmışım canını sevdikçe

Ah sevgili çok mu deştim yaranı bilinmez
Belli ki acıttım, acıttın.
Bana şimdi kalan zifiri geceler, tüttürdüğüm sigaram ve yaram.

Bırakıp gittin
Yok olup yittin
Gözlerindeki hüzün, hüzün...
Bak siliniyor yüzün, yüzün...


Gözümün önüne gelip gelip giden gözlerini hatırlayamıyorum yavaştan.
Silinmesin diyorum yüzün, sonra bir acı türkü tutturup gözlerini hatırlamaya çalışıyorum.
Bırakıp gitmeseydin...
Hadi gittin, acıtmasaydın keşke canımı böyle.