Yeni bir gün... Bugün güneşi görünce dışarı nasıl saldırdığımı bilemedim ama hava bozdu tabiki. Sahilde güzel bir yürüyüş, deniz kokusuyla karışan cigaram ve yürüyüş boyunca dinlediğim şarkım.

Bugünlerde dostlarımdan ne kadar uzaklaştığımı fark ettim. Dikkat ediyorum da yürüyüşlerimi artık tek başıma yapıyorum ve sinemaya bile tek gider oldum. Bi yerde bi hata olmalı diyorum da kendi kendime ama kimde bu hata hala çözemedim. Belki onlardadır beni aramadıkları için ve belki de bendedir değerlerinin üstünde değer verdiğim için.

Ve hatta şöyle ki;

Alıntı:

Bak oğlum eşyalara fiyat, insanlara değer biçilir. Fiyatı olmayan eşyaya çöp, değeri olmayan insana giderken kapıyı ört denir. Gemide (1999)

Bu ara kapıyı örtüp gitmesi gereken insanın haddinden fazla olduğunu hissediyorum...

Bir de dünden beri dinlediğim şarkı olmasaydı çok iyi olacaktı. Uykumu da mahvetti günümü de. Zakkum tek başına yetmiyormuş gibi bir de Yeni Türkü ile söylemiş "Anason" şarkısını ve sevgili adaşım böyle cız cız ettiriyor insanın içini.

Ellerimi de geçtim de burnum ne zaman ısınacak ki?

Bütün yalnızlığımı, mutsuzluğumu, yorgunluğumu sıfırla çarpabilme yeteneğim olsaydı keşke. Keşke her şey matematikteki kurallar gibi olsaydı, ne de olsa "0" çarpma işleminin yutan elemanıydı.

Hani diyorum bir an, belki bir dakika, belki de birkaç saniye sadece... Birdenbire unutmaya ihtiyacımız vardı hepimizin. Kırgın mısın diye soruyordu herkes oysa bilmiyorlardı paramparçaydım.

Alıntı:

Mutsuz olduğunda insanlar yok olurmuş bazı dakikalar. Didem Madak

Belki de tek ihtiyacımız buydu, yok olma zamanıydı şimdi. Kulaklarda aynı şarkı ve dilde hep o ekşimsi tat.



Bir de şu var ki, ve bunu şimdi düşündüm. Ne hoş olurdu hoş geldin demek sana.

Alıntı:

♫♫♫ Bugün günlerden güzellik, sefa geldin, hoş geldin Ah bu yağmur yalnızlığımmış, dindim efendim.

Trenler gibi geçip gidiyorsun içimden. Ne bir selam vermeye ne de hoş kal demeye zamanım olmayacak biliyorum. Bir el sallamalık vaktim olucak hep.