Çevrimdışı

Merhaba.
Bazı şiirler ne güzel anlatıyor sevmeyi, hasreti ve nihayet kavuşmayı. Hele beklediği bir şeyler varsa insanın, yüreği kıpır kıpır oluyor.
"Eleni'nin Elleri"ni hatırlayın:
Bir gün Eleni'nin elleri geliyor
her şey değişiyor
bir Çocuk ilk gülüyor
bir ağaç çiçek açıyor.
Bir gün elbet geliyorlar arkadaşlar.
İşte o vakit, bir sokaktan ilk defa deniz görünüyor.
Var olun.

 

Çevrimdışı

Günaydın.
İnsanın yapacak tek bir şeyinin kalmaması ne fena. Yürünecek yollar aşınmış, okunacak kitaplar bitmiş, söylenecek sözcükler tükenmiş. Aman Allah!
Faruk Duman, "Bir şeylerle oyalanmalı insan. Yoksa bir iç sıkıntısı başlıyor. Bir şey aşağıdan yukarıya doğru yükseliyor. Ve boğmaya başlıyor insanı." der.
Sıkıntılarınızdan kurtulacağınız bir hafta olsu.
Var olun.

 

Çevrimdışı

Günaydın.
Dünya öyle bir yer hâline geldi ki, neler olup bittiğini merak etmeye dahi korkuyor insan. Felaketler sıradanlaşıyor ve kötülük, insan eliyle bir asrı daha ele geçiriyor.
Antigone'yi hatırlayın: "Ben, birlikte nefret etmek için değil; birlikte sevmek için geldim bu dünyaya!" Sevgi, ihtiyacımız olan tek şey.
Var olun.

 

Çevrimdışı

Günaydın.
Geçip gidenlere takılmak mahveder insanı. Halbuki yaşanmış her şey olması gerektiği içindi, bitti.
İshiguro, "Belki de geçmişe bu kadar sık dönüp bakmamalı." der. Hatıralar önemlidir fakat yaşamak daha mühim.
Var olun.

 

Çevrimdışı

Günaydın.
Bütün çabamıza rağmen ne vakit birileri bizi anlamasa, "Saatleri Ayarlama Enstitüsü"nü hatırlarız: "İnsan neyi anlatabilir? İnsan insana, insanlara hangi derdini anlatabilir? Yıldızlar birbiriyle konuşabilir, insan insanla konuşamaz." Bazen susmak en iyisi.
Şu zamanda anlatmak da bir dert.
Var olun.

 

Çevrimdışı

Günaydın.
Şu sıralar herkes bileniyor birbirine. Kızgınlık, öfke, ötekileştirme almış başını gidiyor.
Tuğba Doğan romanındada "İnsan eninde sonunda düşmanına, insan eninde sonunda düşmanı bellediği her kimse ona benziyor." der.
Onlar bizim öğretmenimiz değil arkadaşlar. İhtiyacımız olan tek şey -her şeye rağmen- sevgidir.
Var olun.

 

Çevrimdışı

Merhaba,

Sevgisizlik, nefret, umutsuzluk dünyayı doldurmuş. Böyle nasıl yaşanır diye düşünüp duruyor insan.
Sonra, Tolstoy'un cevabını hatırlıyor: "Şunu öğrendim ki insan kendi çabasıyla değil, sevgiyle yaşar."
Daima sevgiyle olun. Daima...
Var olun.

 

Çevrimdışı

Merhaba.
Küçücük meseleleri dert ediyoruz.
Korku, endişe ve hiç bitmeyen telaşe...
Turgut Uyar'ın şiirini hatırlayın:"Hiçbir şey umurumda değil diyorum Aşktan ve umuttan başka."
Keşke bütün geceler "Geyikli Gece" olsa. Görsek, bilsek ve avuçlarımız terlese heyecandan.
Hiçbir şey umurumuzda olmasa.
Var olun.

 

Çevrimdışı

Merhaba.
Her gün aynı şeyler aynı yerler aynı insanlar. Her şey büsbütün aynı ve biz bundan rahatsız olmuyoruz. Üstelik, neden diye de sormuyoruz.
Walser, "Şu modern hayat koca bir kışla." der ve ekler: "İnsan yaklaşan, önüne çıkmasını beklediği bir şeylerin özlemini çekiyor durmadan."
Değiştirin arkadaşlar. İşe giderken geçtiğiniz sokaktan, sever gibi yaptığınız insanlardan, ruhu olmayan mekânlardan başlayın. Ve unutmadan,
Var olun.

 

Çevrimdışı

Günaydın.
İnsan bazen anlamıyor. Ne kadar çok işitse ne kadar çok okusa da tekrar tekrar aynı hataya düşüyor.
"Dolaptaki İskeletler"de şöyle bir cümle geçiyor:
"Hakikat göründüğü gibi değildi; yanında olduğuna inanıp güvendiklerin seni hüsrana uğratabiliyorlardı."
İnanın ki, değmiyor arkadaşlar.
Var olun.