Yataklar sanki sadece ağlamak için var.

Çünkü biz biraz da kaybettiklerimiziz.

"Anılara sonuna kadar sadık kalacağım, ama insanlara asla."

Bir gün herkes eski fotoğraflara bakıp üzülecek.

”Hastalık, içimdeki melankoliyi ve anlamsızlık duygusunu tuhaf bir şekilde derinleştiriyor. Zor dizginlenen ve zaten kozasından fırlamak için fırsat kollayan, kuluçkaya yatmış ne kadar kötücül duygu varsa içimde hepsi ayaklanıyor. Böyle zamanlarda hiçbir şeye, ama hiçbir şeye karşı gerçek bir istek duyamıyorum. Gece, karanlık, kesif bir umutsuzluk ve yalnızlık duygusu peşimi bırakmıyor. İçimde manasız bir öfke var. Muhatabı belli olmayan.”