Çevrimdışı

Suskunluğumu görenler beni ne kadar rahat sanıyordur kim bilir.
Belki de öyle görünüyorumdur uzaktan bakılınca.
Oysa ne yaralar biriktirdim her biri ayrı bir uçurum şimdi içimde.
Ne geri dönebilen ne de o uçurumdan atlayabilen bir gönlüm var
Şu günlerde..
İnciten kelimeler ayrı bir cam parçası olmuş, aklıma geldikçe kanatan
keskin cam kırıkları sanki..
Sonra mı?
Sonrası o uçurumun kenarında gözlerim, koca bir boşluk bulmuş
dalıp gidiyor derinlere.
Kalbim mi?
Kalbim ise salmışım kendi haline akıp gidiyor sanki bir nehirde.
Şimdiyse önüme mutluluğu servis yapsalar,
Elimi uzatıp alamayacak kadar yorgunum.
Öyle yordular işte.
Ne mi istiyorum?
Kalbimi yalnızca rabbimin sevgisiyle dinlendirmek ve
ondan gayrı hiç bir şey düşünmemek istiyorum.

__________________
Belki yağmura da gerek kalmazdı,
İnsanlar bu kadar kirli olmasaydı..