Çevrimdışı

Şimdi bakıyorum da herşey sahte, çıkar üzerine kurulu. Dostluklar bile öyle olmuş artık insan şaşıyor. Kime güveneceğine, omzunu yaslayacağına şaşırıyor. Öyle bir an geliyor ki kendisini yastığının altında gözünde akan yaşlarla buluyor. ''Neden böyle oldu?'' diyerek çaresiz kalmak, güçsüz bulunmak aslında o an insanın en masum hali belki de. Savunmasız olduğu o acınası hali, üzgün hali. Yaşamaya dair ayağa kalkmamıza yardımcı olan acılarımız, aslında yaşadıkca tecrübe sahibi oluyor anlıyoruz.
Bazı şeyleri anlatmak için de susuyoruz, susuyoruz ki zamanı gelsin.

__________________

 

Çevrimdışı

Dışarısı mühim değil, asıl mesele insanın iç dünyasıdır. Kimin ne kadar acı çektiği dışarıdan nasıl bilebilirsiniz!

__________________

 

Çevrimdışı

Kimse bir şey anlatsın istemiyorum ve beni de anlamasınlar. Artık yoruldum.

__________________

 

Çevrimdışı

Hayatla bir sorunum yok, zaten hayat güzeldir fakat tüm güzelliğini insanlar sömürür hepsi bu.

__________________

 

Çevrimdışı

Eski samimiyeti kalmamış hiçbir şeyin. Sahte bir tebessüm yüzlerde kalan.

__________________

 

Çevrimdışı

Önceden arkadaşlığın bu kadar zor bir şey olduğunu düşünmezdim. Daha doğru önceden kimse çıkarı için yırtınmıyordu, sahte ilişkiler yoktu. Ne olduysa yıllar içinde oldu, artık herkes sahteydi, sahte olmadığını söyleyen bile.

__________________

 

Çevrimdışı

Yani demek istediğim, herkesin acısı kendisi kadarken. Sen hala başkasından daha çok acı çektiğini mi düşünüyorsun. Boşversene.

__________________

 

Çevrimdışı

Ben değiştim dediğim anlarda bile, kendimden öteye gidemiyordum.

__________________

 

Çevrimdışı

Ne kadar çok şey biriktirdim içimde, sen gelirsin, dinlersin diye.

__________________

 

Çevrimdışı

Bazıları konuşur, bazıları da yazar. Anlatırlar bir şeyleri ve az da olsa rahatlar. Fakat bazıları sadece susar, çok susar, hep susar.

__________________