IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

- IF Günlük (https://www.ircforumlari.net/if-gunluk/)

- - Kalbimin Günlüğü (https://www.ircforumlari.net/if-gunluk/890913-kalbimin-gunlugu.html)

Kalbimin Günlüğü

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Gözlerin zekâtının ağlamak olduğu kadar dilin de zekâtı var. Susmak. Değil mi ki öğrendiğimiz her kelime adedince Allah kelimesine olan uzaklığımız artıyor. Fazla söze lüzumsuzca gerek duyuyoruz ya hani. İnsan içini dinlemeli. İçine kulak ver ve kalbindeki yaratılmış en güzel kainatı, Rabbinin sana senin için bahşettiği kendi kainatını dinle. Bulacağın tek ve en alâ kelime sözlerin zekâtının verildiği uzaklıkların menziline varıldığı kayıpların sahil kıyısına vurduğu kalbinin manâsını bulduğu şey çıkacak karşına. Allah..

Cevap: Kalbimin Günlüğü

Bu mevsim başka,
Umutlar susar,
Yalnızlık susar,
Ağaçlar susar,
Kuşlar susar,
Ve herşey bahardan birikmiş
anılarla başlar çünkü kışı sevmez yapraklar.

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Cevap: Kalbimin Günlüğü

Kendi kendinizle konuşun.Yorgunum ben deyin, bıktım artık deyin, usandım herşey üst üste geldi deyin,kimse beni anlamıyor deyin,yeter artık deyin,kaldıramıyorum bunları deyin, canım sıkkın hiçbir şey ile uğraşmak istemiyorum deyin,bittim artık deyin, böyle olunca mutsuz oluyorum deyin,kendinizin arkadaşı olun.Anlatamadıklarınızı anlatın ona. Geçmişe sırtınızı dönün, yaşadıklarımızı, unutamadık larınızı,acılarınızı bir kenara bırakın, içinizdeki sesi duyun, ona kulak verin, ruhunuzu iyileştirin. Bu ruhunuz duygularınız ve kendiniz için çok yararlı olacak.

Cevap: Kalbimin Günlüğü

Vazgeçemem sandığım insanlardan vazgeçtim, unutamam dediğim şeyleri unuttum, kaybetmekten koktuğum herkese kapıyı ben açtım. Kimse ne kalbimde ne de sırtımda yük değil artık. Her şeye geçmiş olsun.

Cevap: Kalbimin Günlüğü

Sokak ortasında kalmış, evinin yolunu bulamayan bir çocuk kadar çaresizim. parmak uçlarıma kadar acı yüklüyüm, bu ağrıyı, avuç avuç ağrı kesici dindirir, birde başımı omzuna yaslasam geçecek sanki. sana anlatamadıklarım boğazıma düğümlendi, yutkunamıyorum, ben çok bekledim, gelmeyecek birini beklemenin verdiği o hissi bilmezsin sen. sen vazgeçilmezdin, bense çok isterdim bi' kerecik vazgeçilmez olabilmeyi. ne bekliyordum ki, annem bile vazgeçti benden, sen niye vazgeçmeyesin? bir anne kızın dan vazgeçer mi. o vazgeçerdi, onun vazgeçemeyeceği hiç kimse yoktu, ben gözünün içine bakardım çocukken, o elinin ucuyla bile değmezdi bana, o yaşta makaslar okşadı saçlarımı. seni bilmem ama, ben sende annemin bana hiç göstermediği o şefkati aradım. senden önce annemi isterdim yanımda, onu da gelmeyeceğini bile bile beklerdim. ama sen girdin içeri, duvarlarımı siyaha çalan o kadını kapı dışarı ettin, çocukluğumun en güzel köşesine yerleştin. çok çelme taktılar, bir anda önümde belirip elimi tutup kaldıran oldun, nasıl anlatılır, bir çocuk kahkahası kadar güzeldin. bana hiç gitmeyecek gibi davrandın, inanmaktan başka çarem yoktu. sen bana düşmeden yürümeyi öğrettin, sonra beni bir yola savurdun, yürü, dedin. ben o yolda dizlerimi parçaladım, çok yara aldım. ben annemden vazgeçtim, senden geçemedim.

Cevap: Kalbimin Günlüğü

Kendimi anlatmak için uzun uzun kurduğum cümlelerim yok artık.Eskisi gibi her şeyede üzülmüyorum.Neşeli yanımdan ,çocuksu hallerimden de bir sey kalmadı geriye.Kendi kendimleyim artık.Sessiz sakin ,öylesine biriyim.

Cevap: Kalbimin Günlüğü

Ne yaptığımı bilmiyordum. Hiçbir şey olmamış gibi, bir anda tüm hayatımız alt üst olmayacakmış gibi devam ediyorduk. İşin en acınası tarafıysa aslında istesek de yapabileceğimiz bir şey yoktu. Bunu bile bile işte böyle oturmaksa…

Ölümdü.

Ölüm neydi ki? Soluğunuzun kesilmesi ya da ebediyete kavuşmanız mı? Acı, göz yaşı, kaybetme korkusu mu? Ölüm neydi? Onun dudaklarındaki sıcak nefesi duyumsayamamak mı? Gülümsediğinde bir anda beliren sol yanağındaki gamzeyi görememek mi? Güneşin dahi o beyaz tenindeki çilleri gösterememesi mi? Dudaklarından adımın dökülmemesi, parmaklarının avcumun içinden kayıp sonsuzlukta kaybolması mı? Ölüm neydi?

Kalbinin ritmini bir daha duyumsayamamak mı? Yanından ayrılıp eve geldiğimde üstüme sinen kokusunu duyamamak mı? Ona kavuşacağım günü düşünerek azap içinde olmak, yanmak mı? Onu görmek için o kütüphanenin önünde geçtiğimde onu görememek mi?

Onsuz geçirmeye çalıştığım birkaç hafta dahi soluğumu keserken onsuz geçireceğim bir ömür… Güneş nasıl doğacaktı? Yağmur nasıl yağacaktı? Tanrım, onun gözleri sonsuza dek yumulu olacakken… Nasıl olur da çiçekler açacaktı?

Onsuz bir şeyler asla oturmuyordu. Gün bile akıp bitmek istemiyor, zaman soluklarımın arasında sıkışıp kalıyor, beni boğuyordu. Beni öldürüyordu.

Yoksa ölüm bu muydu?

Cevap: Kalbimin Günlüğü

Her gün sabah etrafa sahte gülüşler atmaktan, insanlara tahammül etmekten, kimsenin beni dinlememesinden, sevilmemekten yoruldum. En çokta her gece nefesim kesilene kadar ağlamaktan yoruldum.

Cevap: Kalbimin Günlüğü

Canım çok şey anlatmak istiyor ama yorgunum. Beynim yorgun, bedenim yorgun, bunca şeyi affeden kalbim bile yorgun artık. Heveslerim yorgun, iyimserliğim yorgun, konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun. Benden geriye mecalsiz bir şey kaldı sadece. Çok yorgunum.

Cevap: Kalbimin Günlüğü

Uzun zamandır bana hak etmediğim davranışları sergileyen herkesi bir bir çıkarıyorum hayatımdan ve bundan ufak bir pişmanlık hissetmiyorum. Kıymetli değilsem, kıymetiniz de yok gözümde. Neyi ne kadar alıyorsam o kadar veriyorum. Bir adım geliyorsanız bir adım gelirim, dağ aşmam.